Η ελληνική κοινωνία, αν και έχει γεμίσει με συντηρητικούς ή μάλλον σιγουρατζήδες, διατηρεί αριστερίζοντα και κυρίως αντιαμερικανικά αντανακλαστικά. Οι φιλότιμες προσπάθειες μιας λαϊκής δεξιάς, που η δημοφιλέστερη πολιτική της ήταν μάλλον η ενεργειακή συμμαχία με την ΕΣΣ... συγγνώμη, τη Ρωσία, δεν θα είναι αενάως αποτελεσματικές.
Η διαφορά από παλιότερες εποχές (και ειδικά από την εξίσου εύθραυστη αυτοδυναμία Μητσοτάκη το '93) είναι το personality cult που έχει χτιστεί γύρω από τον Κ. Καραμανλή ΙΙ, σε συνδυασμό με τα αντικειμενικά σημεία υστέρησης (και την "αμερικανικότητα") του Γιωργάκη.
Η απαράδεκτη για πρωθυπουργό εμφάνιση του ΚΚ ΙΙ στη ΔΕΘ (το μυαλό στη Ραφήνα και η τσαντισμένη άρνηση να δώσει απαντήσεις στους δημοσιογράφους) σίγουρα δεν θα ωφελήσει την εικόνα του. Όμως, το να πάρει κεφάλι το Πασόκ στις δημοσκοπήσεις, στη σημερινή συγκυρία και μάλιστα με ποσοστά κάτω του 30% δεν είναι το τέλος του κόσμου ή το ασφαλές σημείο αλλαγής σκηνικού.
Οι εξ οικείων μπανανόφλουδες, όπως οι προερχόμενες από τη γνωστή εφημερίδα (η οποία περίπου εμφανίζει τον ΓΑΠ στο κατώφλι του Μαξίμου, με γνώριμες επωδούς που θυμίζουν τον Ευ. Βενιζέλο του 2007), είναι ορατές ακόμη και σε ερασιτέχνες όπως εγώ. Η έκβαση του μπρα-ντε-φερ των 2 μεγάλων κομμάτων είναι άδηλη, η "εξίσωση" είναι πολυπαραμετρική και το σκηνικό ακόμη ρευστό (παρά το ξεφούσκωμα Τσίπρα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου