Αποθήκες και καθαρτήρια

Συνεχίζοντας εδώ τον διάλογο που ξεκινήσαμε χθες με τον Φοίβο Καρζή στο blog του, παρατηρώ ότι συγκρίνει τον ΛΑ.Ο.Σ. με την Εθνική Παράταξι του 1977 και δείχνει πεπεισμένος ότι και το κόμμα του Γ. Καρατζαφέρη θα ξεφουσκώσει. Η αλήθεια είναι ότι υπήρξαν στην πρόσφατη ελληνική ιστορία και άλλα εξίσου θνησιγενή (απο)κόμματα, διαφορετικού προσανατολισμού, όπως η ΠΟΛ.ΑΝ. ('93) και το ΔΗ.Κ.ΚΙ. ('96). Αυτά λειτούργησαν πράγματι ως αποθήκες στα μεγάλα κόμματα από τα οποία έφυγαν ως splinters. Το ενδιαφέρον είναι ότι υπήρξαν και κόμματα-limbo: παράδειγμα το Κ.Ε.Π. του Αβραμόπουλου, που κατά τη γνώμη μου στέγασε πρωτίστως δυσαρεστημένους σημιτικούς (κολωνακιώτες σοσιαλιστές) πριν τους επαναστεγάσει στο φυσικό τους χώρο. Άραγε να συμβαίνει το ίδιο και με άλλα κόμματα που σήμερα εμφανίζονται (δημοσκοπικά) ενισχυμένα, με μετακινήσεις και από ΝΔ (όπως Σύριζα και Οικολόγοι), λειτουργώντας ως stepping stones που κάνουν ευκολότερη (ψυχολογικά) τη μετάβαση προς το Πασόκ, όταν και αν αυτό εδραιωθεί στην κοινή γνώμη ως φαβορί;