Σήμερα ξεκινά η εβδομάδα οδικής ασφάλειας. Η θλιβερή ελληνική πραγματικότητα συνίσταται κατ' αρχήν στους 1500 νεκρούς κάθε χρόνο. Το νούμερο αυτό τα τελευταία χρόνια αρνήθηκε πεισματικά να κατέβει. Κατά τη γνώμη μου, ο κύριος λόγος είναι ότι κανείς δεν "χρεώθηκε", σαν δικό του ιδιαίτερο "στοίχημα", να μειώσει τους νεκρούς από τροχαία. Πολλές οι μπαγκέτες, με αποτέλεσμα κακοφωνία. Το κάθε "συναρμόδιο" υπουργείο ένα τσιφλίκι. Το ίδιο όμως και όλοι οι κατακερματισμένοι φορείς.
Πολλοί μιλούν για παιδεία (κυκλοφοριακή αγωγή), και σωστά. Απλά, η έμφαση στην "ευαισθητοποίηση" είναι υπερβολική και παραπλανητική. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, η προσπάθεια για βελτιωμένη οδική ασφάλεια στην Ελλάδα σε μεγάλο βαθμό συνοψιζόταν σε 3 λέξεις: "μπαμπά μην τρέχεις". Και πλάι στο "μελό", ο γιγαντισμός. Μια τεράστια απροθυμία να εφαρμοστούν έξυπνες, διαχειριστικές λύσεις. Για παράδειγμα, λίγοι ειδικοί τόλμησαν να μιλήσουν για δρόμους 3 λωρίδων - με τη μεσαία να εναλλάσσεται ανά τακτά διαστήματα μεταξύ των 2 κατευθύνσεων - και αντικρούστηκαν με τη συνήθη επωδό ότι "στην Ελλάδα αυτά δεν γίνονται". Σαν να λέμε, καλύτερη η καρμανιόλα που ξέρεις. Σε δεύτερη φάση, κάνε έναν αυτοκινητόδρομο να τελειώνουμε...
Στην Ευρώπη το φωτεινό παράδειγμα δίνεται από τον ...ήλιο (SUN - από τα αρχικά των χωρών Sweden, Uk, Netherlands). Κοινό χαρακτηριστικό τους, τα "βαρβάτα" ερευνητικά ινστιτούτα (VTI, TRL, SWOV) που, πέρα από το να εξασφαλίζουν χρηματοδότηση & ...απορρόφηση, έχουν κάνει σημαντική δουλειά επί δεκαετίες, με επιστημονική πρωτοτυπία αλλά και πρακτική ουσία - συμβάλλοντας στο να γίνουν οι δρόμοι αυτών των χωρών οι ασφαλέστεροι στην Γηραιά Ήπειρο (και ουσιαστικά σε όλον τον πλανήτη).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου