Μια φιλόλογος στην ιστορική Ιωνίδειο - το πάλαι ποτέ πρότυπο γυμνάσιο/λύκειο του Πειραιά, όπου είχα την τιμή να φοιτήσω - μας είχε μιλήσει γι' αυτό το καρτούν. Δεν θυμάμαι αν μας είχε αναφέρει την πηγή - και προσωπικά δεν το είδα ποτέ με τα μάτια μου, δεν το πέτυχα σε κάποια συλλογή, αφιέρωμα εφημερίδας ή googl-ισμα*.
Παρ' όλα αυτά, το μήνυμα είναι δυνατό και ξεκάθαρο: Όταν χάνεται έστω και ένας άνθρωπος, δεν μπορείς να καυχιέσαι.
Και δυστυχώς χάνονται πολλοί. Πάντοτε "άκαιρα". Συχνά "τζάμπα". Ενίοτε "άδικα".
*Παρόμοιο, πάντως, είναι το θέμα της εικόνας που ακολουθεί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου