Βλέπω σε ειδησεογραφικό site ότι άνοιξε (το Σάββατο) το ρεύμα προς Αθήνα της Π. Ράλλη. Λέω κι εγώ, θα είχε συμβεί κάποια καθίζηση, κάποιο ατύχημα, κάποια πλημμύρα. Αμ δε. Μπαίνω και βλέπω ότι επρόκειτο για συγκέντρωση αλλοδαπών, για θέματα ασύλου. Σαν δεν ντρέπονται οι ξένοι, να μας κλείνουν τους δρόμους... Χρειάστηκε να πάω στο site της Hurriyet για να δω την είδηση. Τέτοια αποσιώπηση νομίζω ότι είχαμε να ζήσουμε από τη νύχτα πριν "δώσουμε" τον Ocalan, τότε που μετακινήθηκαν κούρδοι από το κέντρο της Αθήνας σε επιχείρηση-σκούπα.
Οι ταραχές στην Αθήνα και άλλες πόλεις είναι ουσιαστικά σε εξέλιξη. Είναι νωρίς για να τις αναλύσουμε και να τις συνδέσουμε με κοινωνικές καταστάσεις. Ο θάνατος του Αλέξη θυμίζει τον θάνατο εν έτει 1985 ενός άλλου (τότε) 15χρονου, του Μιχάλη, στην ίδια περιοχή και πάλι από βόλι αστυνομικού. Θλιβερά πισωγυρίσματα. Εντυπωσιακή, αλλά μάλλον εύκολα εξηγούμενη στη σημερινή εποχή της ταχύτατης πληροφόρησης (αλλά, όπως επισήμανε και φίλος μου, και του "κάθε πόλη και πανεπιστήμιο"), η συγχρονισμένη αντίδραση των "τοπικών οργανώσεων" των αντιεξουσιαστών. Να δούμε πότε θα επιτρέψει η νέα "δεοντολογία" των προσωπικών δεδομένων να μάθουμε το όνομα του αυτουργού.
Λεπτομέρεια: Δεν είναι όλοι οι επαγγελματίες του κέντρου καπιτα-ληστές και το ότι θα πάρουν, μάλλον (διότι ούτε αυτό είναι δεδομένο στους καιρούς της μειωμένης ρευστότητας), αποζημιώσεις από τις ασφάλειες δεν μειώνει τα προβλήματα που συνεπάγονται γι' αυτούς (και τους εργαζομένους τους, που συνήθως πρώτοι αυτοί την πληρώνουν όταν δεν πάνε καλά τα μαγαζιά) οι καταστροφές, που μάλιστα συμβαίνουν λίγο πριν από την εορταστική περίοδο. Ας επικροτήσουν άλλοι τα πλιάτσικα, εγώ δεν θα το κάνω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου