Empty rooms

Σε μια ενδιαφέρουσα ανάρτηση ο Σ. Χαϊκάλης προτείνει να φύγουμε "εμείς οι νάρκισσοι bloggers" από την κουλτούρα της αυτάρεσκης καταγγελίας και να προχωρήσουμε σε κοινές δράσεις-προτάσεις, μεταξύ άλλων και στο θέμα της "αναβάθμισης των υπηρεσιών του ελληνικού τουρισμού". Ειδικά αυτό το τελευταίο με άγγιξε, αφενός λόγω της σχέσης μου με νησιά - που ζουν και από τον τουρισμό (κι ας τον σνομπάρουν...) - και αφετέρου επειδή ο τουρισμός είναι από τις λίγες δραστηριότητες που φέρνουν χρήμα στη χώρα μας ("εθνική υπόθεση").


Η μικρή μου πολυτέλεια κάθε καλοκαίρι είναι ένα οικογενειακό ταξίδι διακοπών. Φέτος μπορεί να μην το κάνω, μια και πρέπει να μαζέψω λεφτά για τους αυξημένους φορολογικούς συντελεστές και την έκτακτη (μόνιμη πια;) εισφορά. Τα τελευταία χρόνια, όποτε ταξίδεψα στην Ελλάδα, στο τέλος αναπόφευκτα σκεφτόμουν τι θα ήταν αυτό που θα μείωνε την απογοήτευσή μου από την εμπειρία. Συντριπτικά υπερτερούσε η εξής σκέψη: "Να σταματήσουν να μας γδέρνουν!" Έτσι απλά. Ένας φίλος το είχε πει, σε ανύποπτο χρόνο (και όχι μόνο για τον τουρισμό), πολύ πριν αρχίσουν οι παπαγάλοι να μιλούν για "40% πτώση του βιοτικού επιπέδου": "Να εκλογικευτούν οι απαιτήσεις", εννοώντας το τι χρεώνουμε (και το πόσο ανταγωνιστικό είναι).

Πολλοί ιδιοκτήτες εκτάσεων σε νησιά και άλλα μέρη με τουριστικές δυνατότητες ονειρεύονται "να χτίσουν και να έχουν να νοικιάζουν", χωρίς να σκέφτονται απαραίτητα ότι το θέμα δεν είναι μόνο να αποσβέσουμε γρήγορα μια επένδυση αλλά να δημιουργήσουμε μια ελκυστική μονάδα - που θα λειτουργεί καλά και θα χρεώνει λογικά, και έτσι θα είναι μέρος μιας ελκυστικής Ελλάδας. Η καλή λειτουργία, κατά τη δική μου γνώμη, δεν κάνει εκπτώσεις στα θέματα ασφάλειας και είναι συνυφασμένη με την ύπαρξη ανθρώπων που νοιάζονται και είναι στη διάθεση του πελάτη όταν τους χρειαστεί. Αυτό αν μη τι άλλο προσθέτει στο κόστος, συνεπώς θα πρέπει από τη μια να εξασφαλιστεί (νομοθετικά και με ελέγχους) η τήρησή του, από την άλλη ο επενδυτής να βρει έξυπνους τρόπους να εκλογικεύει τα έξοδά του και την τελική τιμή που πληρώνει ο πελάτης. Μπορεί να χρειαστεί να βάλει κάμποση προσωπική εργασία, να αξιοποιήσει δυνατότητες εξοικονόμησης ενέργειας και δαπανών εν γένει - you know, τα πράγματα που κάνανε παλιά οι νοικοκυραίοι. Αν όμως ξεκινήσει να χτίζει ελπίζοντας ότι θα κάααθεται και θα το "παίζει" μπίζνεσμαν του σαββατοκύριακου και του τριμήνου - με τρελά περιθώρια κέρδους - τότε θα συνεχιστεί το μαύρο χάλι που πλέον κατάντησε συνώνυμο του τουρισμού στην Ελλάδα.

"Μας γδέρνουν" και σε πολλά άλλα, χιλιοειπωμένα (άλλωστε και η προηγούμενη παράγραφος νομίζω ότι λέει πράγματα που ξέρουμε όλοι, δεν ανακαλύπτω τον τροχό). Αν αυτό το φαινόμενο περιοριστεί, η Ελλάδα των εκατοντάδων νησιών, των απέραντων ακτογραμμών, του προβλέψιμου κλίματος, της πολιτιστικής κληρονομιάς χιλιετιών κ.λπ. έχει μόνο να κερδίσει.