Να γίνει "ανοικτή πόλη" η Περιφέρειά μας - αυτή την ευχή άκουσα σήμερα από πολιτικό.
Citta aperta, όπως η "ανοχύρωτη" Ρώμη της ταινίας (που δεν έχω δει) του Ροσελίνι;
Ανοχύρωτη όπως η Αθήνα, στον τίτλο βιβλίου παλιότερου υπουργού;
Δεν πρέπει να το εννοούσε έτσι.
Να γίνει πόλη μια περιφέρεια; Είναι δυνατόν;
Κοιτώντας τυχαία το blogger-προφίλ μου, κατάλαβα επιτέλους το συμβολισμό.
Να πάψουν οι μεσαίες αποστάσεις, σε συνδυασμό με δύσκολη τοπογραφία, να χωρίζουν τους ανθρώπους. Να απλωθεί αυτό που οι πολλοί θεωρούν γειτονιά τους, όπως απλώθηκε κι η δική μου ("από την Ολυμπία στην Έφεσο"). Να πάψουμε να χωριζόμαστε από διώρυγες και δερβενάκια. Να γίνουμε επιτέλους - όπως οραματίστηκε ο πολεοδόμος Δοξιάδης - μια Megalopolis, συνώνυμη μ' αυτή που ήρθε κοντύτερά μας σήμερα.
Σημείωση: Το 2020 θα είμαι 52 ετών...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου