Τα μέτρα ήταν αναπόφευκτα και ίσως μονόδρομος. Θα τα έπαιρνε οποιαδήποτε κυβέρνηση (παριστάνοντας την πιεζόμενη), αλλά μόνο μία το μπορούσε - αυτή που θεωρεί ότι ελέγχει τα (κομματικώς συγγενή) συνδικάτα. Θα έπρεπε ίσως να τα πάρει νωρίτερα αλλά έκρινε ότι χρειάστηκε χρόνος για να απορροφηθεί ομαλότερα η αθέτηση των (εσφαλμένων ή ανεύθυνων;) προεκλογικών προσεγγίσεων - και για να τεσταριστούν οι διεθνείς αντιδράσεις (και τα νεύρα όλων μας).
Τα ίδια τα μέτρα είναι μια επίδειξη καλής διαγωγής ώστε να βελτιωθούν οι όροι δανεισμού, τον οποίο επειγόντως χρειαζόμαστε. Τα μέτρα είναι το πρώτο από τα περίπου 20 (ή και περισσότερα;) σκαλοπάτια που μας περιμένουν αν θέλουμε να προχωρήσουμε μπροστά - με περισσότερη ή λιγότερη Ευρώπη (υπάρχουν διαφορετικά μονοπάτια).
Μπορεί να "κλείσαμε" από πλευράς μέτρων για το 2010 (αν πιστεύουμε τον Παπακωνσταντίνου) αλλά το έργο έχει πολλά ακόμη επεισόδια στο άμεσο μέλλον: επιτόκια, συλλογική σύμβαση εργασίας ΣΕΒ-ΓΣΕΕ, πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων & κινήτρων, επιχειρηματικές κινήσεις - και φυσικά τις αστάθμητες (αλλά και υποκείμενες σε επηρεασμό-χειραγώγηση) συνιστώσες του κοινωνικού/πολιτικού κλίματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου