Ο Άγιος, η φοβέρα, οι παίδες εν καμίνω

Θα ήθελα πολύ να ψηφίζω στην πόλη που μένω ή σε κάποιο από τα δύο νησιά με τα οποία σχετίζομαι. Προς το παρόν όμως παραμένω ψηφοφόρος Αθηναίων (μια και η πρώτη μου γειτονιά ήταν στην Πλατεία Αμερικής), κι έτσι οι τοπικές εκλογές για μένα ήταν και παραμένουν πολιτικό γεγονός και όχι αυτοδιοικητικό. Από το 1986 που άσκησα το "υποχρεωτικό δικαίωμα" ψήφου, είδα
- την πόλη να τιμωρεί τον μαυρογυαλάκια Μπέη και μετά να εκλέγει οριακά τον Τρίτση στην "τιτανομαχία" εναντίον Μελίνας,
- τον "κύριο Τίποτα" να νικά τον αμετροεπή Πάγκαλο και 4 χρόνια μετά να σαρώνει ως ο απόλυτος (α)πολιτικός σταρ
- την Ντόρα και τον Νικήτα να δίνουν συνέχεια στη δεξιά κυριαρχία, εναντίον αντιπάλων που αποτελούσαν κλασικές περιπτώσεις "token opposition", δηλαδή: που κατέβηκαν για να χάσουν.

Για τον Καμίνη δεν μπορώ ακόμη να καταλάβω αν αποτελεί παρόμοια περίπτωση χαμένου από χέρι. Είναι πιο εύκολο να το μαντέψεις για άλλους, όπως π.χ. ο Μπόλαρης (Πασόκ - Κεντρική Μακεδονία, αν δεν ξέρετε) ή ο ταλαίπωρος ο Κικίλιας. Προσωπικά βρήκα αρκετά άγαρμπη την εμφάνισή του στο σκηνικό των φετεινών εκλογών. Κάπου προς το τέλος Αυγούστου, εκεί που κάναμε τα μπάνια μας, μας είπε ότι θέλει να γίνει δήμαρχος της Αθήνας, υπό τον όρο ότι θα τον στηρίξει το Πασόκ! "Δεν άκουσα, πώς είπατε, ορίστε"; Έχει μείνει κάποτε στην Αθήνα και εργάζεται σ' αυτήν. Το ότι είναι κάτοικος Χαλανδρίου θα το θεωρούσα πραγματικά δευτερεύον αν με κάποιο τρόπο μπορούσε να αποδείξει (π.χ. συμμετέχοντας σε ομάδες εργασίας, εκδηλώσεις κ.λπ.) ότι μελετούσε τα προβλήματα της πόλης κι ότι πριν από την "τούρλα του Σαββάτου" είχε άποψη, ίσως και προτάσεις.

"Τα προβλήματα της πόλης"... Μιας πόλης που στην πραγματικότητα δεν σταματά στα Πατήσια και την Πάντειο, ωστόσο ο Καλλικράτης δεν της έδωσε την ευκαιρία να αποκτήσει μια πραγματικά μητροπολιτική διοίκηση. Μιας πόλης που ταυτόχρονα είναι και πρωτεύουσα, και έδρα περιφέρειας, κι αυτό σημαίνει ότι δεν θα πάψουν να μπλέκονται στα πόδια της παντοδαποί "φορείς" (π.χ. όταν μπαίνουμε σε θέματα κυκλοφοριακά-συγκοινωνιακά, πολιτιστικά αλλά και περιβαλλοντικά). Έστω όμως κι έτσι - υπάρχουν προβλήματα που είναι αμιγώς αθηναϊκά, πέρα βέβαια από τα σκουπίδια, τα δημοτικά τέλη και άλλα "πεζά". Υπάρχουν;... Ναι, το εξής ένα: "Άγιος Παντελεήμων"*, δηλαδή αθηναϊκό inner city.

(*Την έχασε την επικοινωνιακή ευκαιρία, παρεμπιπτόντως, ο Καμίνης. Να πάει στο ναό ανήμερα του Αγίου, 27/7, ή την παραμονή στο πανηγύρι, και να πει "κάτι", έστω ένα soundbite για τα δελτία!)

Ο καθένας στην Ελλάδα έχει πια άποψη για τον Άγιο Παντελεήμονα και τις λοιπές υποβαθμισμένες γειτονιές. Μόνο που τα πράγματα δείχνουν να έχουν ξεφύγει από την "εκφορά λόγου". Δείχνει να υπάρχει μια αμήχανη αναμονή του δεύτερου γύρου, όπου πρώτος νοείται το ξέσπασμα του Δεκεμβρίου 2008 (αν αφαιρέσουμε τη γαρνιτούρα περί εξεγερμένων "νιάτων" και θυμηθούμε ότι πάνω από τους μισούς συλληφθέντες ήταν αλλοδαποί). Και ταυτόχρονα, η ζωή συνεχίζεται με "μεμονωμένα" περιστατικά που οδηγούν στην ίδια συνισταμένη. Το ερώτημα, ποιος δήμαρχος θα τη "λουστεί" και πότε, μπορεί να είναι δευτερεύον.