Αν όντως η Ελλάδα "δεν έχει λεφτά" για εκλογές (σημείωση: το Σύνταγμα δεν νομίζω ότι συναρτά τη διεξαγωγή με τη δυνατότητα χρηματοδότησης, την οποία τη θεωρεί μάλλον δεδομένη), τότε δεν έχει ούτε για δημοψήφισμα. Κατά καιρούς στη χώρα μας γκρινιάζουμε που δεν είμαστε Ελβετία. Θα ήταν πάντως καλό σε μια τέτοια περίπτωση να διατυπωθεί ερώτημα που να έχει νόημα - και όχι τύπου "πλούσιος και υγιής, ή φτωχός και άρρωστος;" που υπονοούν ορισμένοι. Ιστορικά, τα δημοψηφίσματα της σύγχρονης Ελλάδας είχαν σχεδόν αποκλειστικά πολιτειακό χαρακτήρα (plebiscite), με τελευταίο αυτό του 1974 για την αβασίλευτη δημοκρατία. Τα πολιτικά δημοψηφίσματα (referendum) σπανίζουν. Δεν είναι σωστό να γίνονται για ψύλλου πήδημα. Στην πρόσφατη ιστορία μας υπήρξαν επιλογές "πορείας" που θα μπορούσαν να είχαν τεθεί στη βάσανο της λαϊκής επιβεβαίωσης. Φοβάμαι όμως ότι στο μεγαλύτερο μέρος τους τα σημερινά χάλια μας πρέπει να αποδοθούν στη σωρευτική επίδραση πολλών "μικρών" παρασπονδιών, λαθών και παραχωρήσεων. Όσο για το τι θα γίνει στο κοντινό μέλλον, δεν ξέρω τι άσσους έχουν οι μάγοι της πολιτικής στο μανίκι τους, ας θυμούνται πάντως ότι το δημοψήφισμα είναι ένα όπλο που θέλει προσοχή - όπως οι παραιτήσεις, που αν τις υποβάλεις έχεις πάντοτε το ρίσκο ότι κάποια στιγμή θα γίνουν αποδεκτές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου