Το στενάχωρο των Hebelungen* είναι μια επική πολυλογία** του Γοδεφρείδου (Geoffroi) Βιλλαρδουίνου, άρχοντα Χαλανδρίτσας (Calendrice) και Καλεντζίου (Calengie).
Αποτελείται από τις επιμέρους όπερες:
(1) Ο χρυσός του Μάιν
(2) Μερκοζία
(3) Βόλφγκανγκ
(4) Το λυκόφως στο βάθος της σπηλιάς
και άλλες (προαιρετικές) αναλόγως του επιλεγμένου "πακέτου".
Οι Hebelungen ήταν μια γαλλογερμανική οικογένεια που μετανάστευσε το μεσαίωνα από τη Μασσαλία (το δίχως άλλο μετά από κάποιο θριαμβευτικό πέρασμα θρύλου) στη Φρανκφούρτη. Ήταν μια οικογένεια νάνων, που χρησιμοποιούσαν ειδικό μοχλό (εξ ού και το όνομα της οικογένειας, Hebel=μοχλός) για να τους ανεβάζει ψηλότερα και να φαίνονται.
Η πλοκή στηρίζεται σε ένα μαγικό κέρμα, που δίνει στον κάτοχό του κυριαρχία σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο (μέχρι περίπου το Ζάγκρεμπ). Για την απόκτησή του συγκρούονται ο θεός Βόλφγκανγκ (που ως νέος Ήφαιστος σφυρηλάτησε το μέταλλο για την παραγωγή του κέρματος), η Βαλκυρία Μερκοζία και ο θνητός ήρωας Κλάιν Μάιν (= ο Μικρός Μάιν) - ο τελευταίος από την οικογένεια των Hebelungen.
Ο Βόλφγκανγκ κατεβαίνει από τη Βαλχάλλα στη Φρανκφούρτη, για να κατακτήσει τη Μερκοζία, της οποίας έχει ακούσει να υμνούν την angelική ομορφιά. Φτάνοντας υπεξαιρεί τη διαχείριση του καταραμένου θησαυρού των Hebelungen, που γεννά μέχρι και πέντε φλουριά σε μορφή εγγυήσεων (μόχλευσης) για κάθε ένα που πιάνεις στα χέρια σου. Έχει γίνει άτρωτος από τη μέση και πάνω, μετά το λουτρό στο αίμα που έβαψε το Ρήνο. Άτρωτος παντού, εκτός από ένα σημείο.
Αυτό το ευαίσθητο σημείο το ανακαλύπτει ο βραχύσωμος Κλάιν Μάιν - και βάζει στόχο του, να νικήσει τον Βόλφγκανγκ και να πάρει στα χέρια του, όχι τόσο τη Μερκοζία (που από κοντά δε λέει και πολλά, αυτός έχει άλλωστε αγαπημένη του την Κλάρα Belle), όσο το θησαυρό που ο Βόλφγκανγκ διαχειρίζεται (για την ακρίβεια σφετερίζεται) στη Φρανκφούρτη. Την πόλη, που αφότου πέσει στα χέρια του νέου της αφέντη, θα αρχίζει να ονομάζεται Φρανκφούρτη του Μάιν.
Απαραίτητη προϋπόθεση για να διατηρήσει την εξουσία του ο Κλάιν Μάιν είναι, όχι απλά να θέσει εκτός μάχης τον Βόλφγκανγκ, αλλά και να του πάρει από το χέρι το μαγικό κέρμα - το πρώτο που μόχλευσε τα άλλα πέντε, κι εκείνα με τη σειρά τους πέντε το καθένα, και ούτω καθεξής.
Στην εντυπωσιακή τους μονομαχία, που γίνεται στη συμβολή του Ρήνου με το ποτάμι της Φρανκφούρτης, στην όχθη (Bank) της ένωσης (Bund) - εν συντομία, Bundesbank - το κέρμα διασπάται σε δύο κομμάτια (βλ. εικόνα):
- Τον εσωτερικό δίσκο, που φέρει την εικόνα ενός αετού.
- Το εξωτερικό δαχτυλίδι, που απεικονίζει δώδεκα αστέρια σε κυκλική διάταξη.
Ο Κλάιν Μάιν αρπάζει το δαχτυλίδι και το φορά στον αριστερό του αντίχειρα. Ο Βόλφγκανγκ παίρνει το δίσκο με τον αετό και απομακρύνεται. Ο Κλάιν υψώνει το αριστερό του χέρι, και τότε...
...βαθύ σκοτάδι καλύπτει ξαφνικά όλη την οικουμένη. Οι άνθρωποι, έντρομοι, περπατούν στα τυφλά, συγκρούονται άθελά τους, κάποιοι γκρεμίζονται.
Ο αετός του κέρματος ζωντανεύει, πιάνει στα νύχια του τον Βόλφγκανγκ, τον σηκώνει ψηλά (πολύ πιο ψηλά απ' όσο πάει τον Κλάιν ο μοχλός) και με τα (αετίσια φυσικά) μάτια του καταφέρνει να διακρίνει έναν ασφαλή δρόμο προς το βορρά, πίσω στη Βαλχάλλα. Μαζί με τη Μερκοζία, βεβαίως.
Αντίθετα, ο Κλάιν δεν μπορεί να βρει το μοχλό του (μέσα στο μαύρο σκοτάδι) και αναγκάζεται να προχωρήσει με το μικρό του διασκελισμό προς το νότο, φτάνοντας μετά από πάμπολλες εβδομάδες αβεβαιότητας στο σπήλαιο που οδηγεί προς τον Άδη, στο ακρωτήριο Ταίναρο της Ελλάδας. Στην είσοδο του σπηλαίου τον υποδέχονται τρεις βοσκοί από τους ξακουστούς νομούς της Πελοποννήσου: ο Γεώργιος ο Αχαιός, ο Αντώνιος ο Μεσσήνιος και ο Γεώργιος ο Αρκάς (από τη σημερινή Ποταμιά). Χωρίς να έχουν αναγνωρίσει ποιος είναι, μια και ούτε το δαχτυλίδι (κοινώς στενάχωρο, με τόση στενοχώρια που προκάλεσε) φαίνεται, του υπόσχονται, όπως έκαναν και σε μερικά εκατομμύρια άλλους πλανημένους, ότι στο βάθος της σπηλιάς θα δει φως. Στο άκουσμα της λέξης φως, που την είπαν με την ομηρική προφορά φάος (κάνει ρίμα με χάος, λάος κ.λπ.), τα δώδεκα αστέρια ξαφνικά αρχίζουν να λάμπουν και να πυρακτώνονται, με ολέθριες συνέπειες τόσο για τους εγκλωβισμένους στη σπηλιά (έγινε του Μον Μπλαν) όσο, κι αυτό είναι το πιο τραγικό, και για το αριστερό χέρι του αγαπημένου της Κλάρας...
*Hebelungen = οι μοχλεύσεις
**πολυλογία = αντίστοιχο των όρων "τριλογία", "τετραλογία" κ.λπ.: λογοτεχνικό έργο με ανυπολόγιστο αριθμό μερών
Αποτελείται από τις επιμέρους όπερες:
(1) Ο χρυσός του Μάιν
(2) Μερκοζία
(3) Βόλφγκανγκ
(4) Το λυκόφως στο βάθος της σπηλιάς
και άλλες (προαιρετικές) αναλόγως του επιλεγμένου "πακέτου".
Οι Hebelungen ήταν μια γαλλογερμανική οικογένεια που μετανάστευσε το μεσαίωνα από τη Μασσαλία (το δίχως άλλο μετά από κάποιο θριαμβευτικό πέρασμα θρύλου) στη Φρανκφούρτη. Ήταν μια οικογένεια νάνων, που χρησιμοποιούσαν ειδικό μοχλό (εξ ού και το όνομα της οικογένειας, Hebel=μοχλός) για να τους ανεβάζει ψηλότερα και να φαίνονται.
Η πλοκή στηρίζεται σε ένα μαγικό κέρμα, που δίνει στον κάτοχό του κυριαρχία σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο (μέχρι περίπου το Ζάγκρεμπ). Για την απόκτησή του συγκρούονται ο θεός Βόλφγκανγκ (που ως νέος Ήφαιστος σφυρηλάτησε το μέταλλο για την παραγωγή του κέρματος), η Βαλκυρία Μερκοζία και ο θνητός ήρωας Κλάιν Μάιν (= ο Μικρός Μάιν) - ο τελευταίος από την οικογένεια των Hebelungen.
Ο Βόλφγκανγκ κατεβαίνει από τη Βαλχάλλα στη Φρανκφούρτη, για να κατακτήσει τη Μερκοζία, της οποίας έχει ακούσει να υμνούν την angelική ομορφιά. Φτάνοντας υπεξαιρεί τη διαχείριση του καταραμένου θησαυρού των Hebelungen, που γεννά μέχρι και πέντε φλουριά σε μορφή εγγυήσεων (μόχλευσης) για κάθε ένα που πιάνεις στα χέρια σου. Έχει γίνει άτρωτος από τη μέση και πάνω, μετά το λουτρό στο αίμα που έβαψε το Ρήνο. Άτρωτος παντού, εκτός από ένα σημείο.
Αυτό το ευαίσθητο σημείο το ανακαλύπτει ο βραχύσωμος Κλάιν Μάιν - και βάζει στόχο του, να νικήσει τον Βόλφγκανγκ και να πάρει στα χέρια του, όχι τόσο τη Μερκοζία (που από κοντά δε λέει και πολλά, αυτός έχει άλλωστε αγαπημένη του την Κλάρα Belle), όσο το θησαυρό που ο Βόλφγκανγκ διαχειρίζεται (για την ακρίβεια σφετερίζεται) στη Φρανκφούρτη. Την πόλη, που αφότου πέσει στα χέρια του νέου της αφέντη, θα αρχίζει να ονομάζεται Φρανκφούρτη του Μάιν.
Απαραίτητη προϋπόθεση για να διατηρήσει την εξουσία του ο Κλάιν Μάιν είναι, όχι απλά να θέσει εκτός μάχης τον Βόλφγκανγκ, αλλά και να του πάρει από το χέρι το μαγικό κέρμα - το πρώτο που μόχλευσε τα άλλα πέντε, κι εκείνα με τη σειρά τους πέντε το καθένα, και ούτω καθεξής.
Στην εντυπωσιακή τους μονομαχία, που γίνεται στη συμβολή του Ρήνου με το ποτάμι της Φρανκφούρτης, στην όχθη (Bank) της ένωσης (Bund) - εν συντομία, Bundesbank - το κέρμα διασπάται σε δύο κομμάτια (βλ. εικόνα):
- Τον εσωτερικό δίσκο, που φέρει την εικόνα ενός αετού.
- Το εξωτερικό δαχτυλίδι, που απεικονίζει δώδεκα αστέρια σε κυκλική διάταξη.
Ο Κλάιν Μάιν αρπάζει το δαχτυλίδι και το φορά στον αριστερό του αντίχειρα. Ο Βόλφγκανγκ παίρνει το δίσκο με τον αετό και απομακρύνεται. Ο Κλάιν υψώνει το αριστερό του χέρι, και τότε...
...βαθύ σκοτάδι καλύπτει ξαφνικά όλη την οικουμένη. Οι άνθρωποι, έντρομοι, περπατούν στα τυφλά, συγκρούονται άθελά τους, κάποιοι γκρεμίζονται.
Ο αετός του κέρματος ζωντανεύει, πιάνει στα νύχια του τον Βόλφγκανγκ, τον σηκώνει ψηλά (πολύ πιο ψηλά απ' όσο πάει τον Κλάιν ο μοχλός) και με τα (αετίσια φυσικά) μάτια του καταφέρνει να διακρίνει έναν ασφαλή δρόμο προς το βορρά, πίσω στη Βαλχάλλα. Μαζί με τη Μερκοζία, βεβαίως.
Αντίθετα, ο Κλάιν δεν μπορεί να βρει το μοχλό του (μέσα στο μαύρο σκοτάδι) και αναγκάζεται να προχωρήσει με το μικρό του διασκελισμό προς το νότο, φτάνοντας μετά από πάμπολλες εβδομάδες αβεβαιότητας στο σπήλαιο που οδηγεί προς τον Άδη, στο ακρωτήριο Ταίναρο της Ελλάδας. Στην είσοδο του σπηλαίου τον υποδέχονται τρεις βοσκοί από τους ξακουστούς νομούς της Πελοποννήσου: ο Γεώργιος ο Αχαιός, ο Αντώνιος ο Μεσσήνιος και ο Γεώργιος ο Αρκάς (από τη σημερινή Ποταμιά). Χωρίς να έχουν αναγνωρίσει ποιος είναι, μια και ούτε το δαχτυλίδι (κοινώς στενάχωρο, με τόση στενοχώρια που προκάλεσε) φαίνεται, του υπόσχονται, όπως έκαναν και σε μερικά εκατομμύρια άλλους πλανημένους, ότι στο βάθος της σπηλιάς θα δει φως. Στο άκουσμα της λέξης φως, που την είπαν με την ομηρική προφορά φάος (κάνει ρίμα με χάος, λάος κ.λπ.), τα δώδεκα αστέρια ξαφνικά αρχίζουν να λάμπουν και να πυρακτώνονται, με ολέθριες συνέπειες τόσο για τους εγκλωβισμένους στη σπηλιά (έγινε του Μον Μπλαν) όσο, κι αυτό είναι το πιο τραγικό, και για το αριστερό χέρι του αγαπημένου της Κλάρας...
*Hebelungen = οι μοχλεύσεις
**πολυλογία = αντίστοιχο των όρων "τριλογία", "τετραλογία" κ.λπ.: λογοτεχνικό έργο με ανυπολόγιστο αριθμό μερών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου