Η γαλλική Λιμπερασιόν πάντα ασχολείτο με την Ελλάδα, από τον καιρό της ίδρυσής της. Πολλά μάλιστα λέγονται για τις σχέσεις του συνιδρυτή της, Ζαν Πωλ Σαρτρ, με τους διανοούμενους που ηγήθηκαν της "Επαναστατικής Οργάνωσης 17 Νοέμβρη".
Η "Λιμπέ", όπως και η γερμανική Τάγκες-τσάιτουνγκ και η δική μας Ελευθεροτυπία (που by the way ίσως κλείσει σήμερα), παρόλο που δεν διατήρησαν για πάντα τους μύθους γύρω από τους οποίους φτιάχτηκαν ("εφημερίδα των συντακτών" και άλλα ρομαντικά), ήταν κάποτε (για μένα μεταξύ '85 και '90 περίπου) μια τριπλέτα ποιοτικής ενημέρωσης, με μέσο προς υψηλό IQ και κάμποσο ανθρωπιστικό ιδεαλισμό.
Δεν θα ήταν δυνατόν να μη δώσει το στίγμα της και στην τωρινή κρίσιμη συγκυρία η εν λόγω κεντροαριστερή γαλλική εφημερίδα. Σύμφωνα με έγκυρες φήμες, οι συντάκτες της αμφιταλαντεύτηκαν χθες βράδυ ανάμεσα στα δύο εικονιζόμενα πρωτοσέλιδα. Για λίγο, η πλάστιγγα φάνηκε να γέρνει προς εκείνο που εμφανίζεται δεξιά. Το νόημα ήταν προφανές. Ο Παπανδρέου, πρώτος αυτός απ' όλους τους ευρωπαίους, έπαιρνε (έστω και κατόπιν εορτής, δηλ. συνόδου κορυφής) την απόφαση, να προσφύγει στον κυρίαρχο Λαό - για να του δώσει την ευκαιρία να αποφανθεί Εκείνος σχετικά με όσα "αποφασίστηκαν" (;) τη νύχτα της 26ης προς 27η Οκτωβρίου από τους κουστουμαρισμένους των Βρυξελλών.
Ωστόσο, σύντομα η ιδέα αυτή εγκαταλείφθηκε. Πρώτον, επειδή η λέξη χάος υπάρχει, σχεδόν ταυτόσημη, και στα γαλλικά - και άρα θα γινόταν άμεσα κατανοητή η χρήση της. Δεύτερον, επειδή - κακά τα ψέματα - όταν δίνεις τα χέρια εκπροσωπώντας τη χώρα σου και μετά από λίγες μέρες φωνάζεις "κάτω τα μολύβια, δημοψήφισμα!", μόνο χάος προκαλείς. Τρίτον, και ίσως καθοριστικότερον, κάποιος σφύριξε στους γάλλους προοδευτικούς ότι υπάρχει ελληνικό κόμμα της λαϊκίστικης δεξιάς με το όνομα ΛΑ.Ο.Σ., που μάλιστα καπηλεύεται όχι μόνο αυτή την πανάρχαια λέξη αλλά και το εθνικό μπλε χρώμα της Ελλάδας (έστω και στην πιο σκούρα απόχρωσή του).
Η "Λιμπέ", όπως και η γερμανική Τάγκες-τσάιτουνγκ και η δική μας Ελευθεροτυπία (που by the way ίσως κλείσει σήμερα), παρόλο που δεν διατήρησαν για πάντα τους μύθους γύρω από τους οποίους φτιάχτηκαν ("εφημερίδα των συντακτών" και άλλα ρομαντικά), ήταν κάποτε (για μένα μεταξύ '85 και '90 περίπου) μια τριπλέτα ποιοτικής ενημέρωσης, με μέσο προς υψηλό IQ και κάμποσο ανθρωπιστικό ιδεαλισμό.
Δεν θα ήταν δυνατόν να μη δώσει το στίγμα της και στην τωρινή κρίσιμη συγκυρία η εν λόγω κεντροαριστερή γαλλική εφημερίδα. Σύμφωνα με έγκυρες φήμες, οι συντάκτες της αμφιταλαντεύτηκαν χθες βράδυ ανάμεσα στα δύο εικονιζόμενα πρωτοσέλιδα. Για λίγο, η πλάστιγγα φάνηκε να γέρνει προς εκείνο που εμφανίζεται δεξιά. Το νόημα ήταν προφανές. Ο Παπανδρέου, πρώτος αυτός απ' όλους τους ευρωπαίους, έπαιρνε (έστω και κατόπιν εορτής, δηλ. συνόδου κορυφής) την απόφαση, να προσφύγει στον κυρίαρχο Λαό - για να του δώσει την ευκαιρία να αποφανθεί Εκείνος σχετικά με όσα "αποφασίστηκαν" (;) τη νύχτα της 26ης προς 27η Οκτωβρίου από τους κουστουμαρισμένους των Βρυξελλών.
Ωστόσο, σύντομα η ιδέα αυτή εγκαταλείφθηκε. Πρώτον, επειδή η λέξη χάος υπάρχει, σχεδόν ταυτόσημη, και στα γαλλικά - και άρα θα γινόταν άμεσα κατανοητή η χρήση της. Δεύτερον, επειδή - κακά τα ψέματα - όταν δίνεις τα χέρια εκπροσωπώντας τη χώρα σου και μετά από λίγες μέρες φωνάζεις "κάτω τα μολύβια, δημοψήφισμα!", μόνο χάος προκαλείς. Τρίτον, και ίσως καθοριστικότερον, κάποιος σφύριξε στους γάλλους προοδευτικούς ότι υπάρχει ελληνικό κόμμα της λαϊκίστικης δεξιάς με το όνομα ΛΑ.Ο.Σ., που μάλιστα καπηλεύεται όχι μόνο αυτή την πανάρχαια λέξη αλλά και το εθνικό μπλε χρώμα της Ελλάδας (έστω και στην πιο σκούρα απόχρωσή του).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου