Σαν τους λεμέδες που φοβούνται μη φάνε ξύλο ή μαχαιριά και τους χαλάσει η μάπα και γενικώς η μόστρα, οι πολιτικοί μας πανικόβλητοι ασχολήθηκαν, στο ψηλότερο δυνατό επίπεδο, με το πώς θα μετριασθούν οι επιπτώσεις από επεισόδια στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου.
Το επεισόδιο με τον ΠτΔ Παπούλια στις 28/10/2011 ίσως να ήταν η αφορμή για αυτή την αυξημένη ενασχόληση - η οποία, κατά τη γνώμη μου, αποδεικνύει (περισσότερο απ' όσο θα το φαντάζονταν κι οι ίδιοι) ότι οι πολιτικοί μας (και οι παρατρεχάμενοί τους) νοιάζονται για το τομαράκι τους, την επιβίωση αυτών και των συστημάτων τους, περισσότερο απ' όσο νοιάζονται για τους "θεσμούς".
Αν οι πολιτικοί (και πολιτικοδίαιτοι) νοιάζονταν για την παρέλαση, θα καταλάβαιναν ποιοι πάνε σ' αυτήν και γιατί. Οι εκδηλώσεις της 25/3 και 28/10 κάθε χρόνο μαζεύουν κόσμο που βγαίνει για μια βόλτα, για να χαρεί, για να δει (και να φωτογραφήσει) το παιδί ή εγγόνι, το συμμαθητή ή φίλο του, άντε και τους πεζοπόρους και μηχανοκίνητους, όλους αυτούς που (μέσα στο χαβαλέ, ή στο άγχος να δείξουν ωραίοι και ενίοτε συντονισμένοι) τιμούν, χωρίς να το καταλαβαίνουν πάντα, μια ιστορική στιγμή συλλογικής σημασίας.
Αυτούς κατεβαίνουν οι περισσότεροι να δουν, όχι τους επισήμους. Για τον πολύ κόσμο, κατά τη γνώμη μου, είτε έχει είτε δεν έχει VIP η παρέλαση, είναι ένα και το αυτό. Αν μάλιστα λείπουν, ειδικά αυτό τον καιρό που "μας εκνευρίζουν" (διότι μας θυμίζουν πόσο λάθος κάναμε όποτε τους εμπιστευθήκαμε), τόσο το καλύτερο. Αν ως VIP μπουν κάποιοι ανάπηροι πολέμου (μπορεί οι του '40 να είναι πεθαμένοι οι περισσότεροι, οι του εμφυλίου να διχάζουν, έχουμε όμως και Κύπρου, ή μήπως αυτό δεν ήταν πόλεμος;), όπως λέγεται ότι θα γίνει σε κάποιες περιπτώσεις, θα είναι ιδανικό.
Επεισόδια ή βίαιες ενέργειες κατά πολιτικών ή άλλων επωνύμων μπορούν να γίνουν οποτεδήποτε, οπουδήποτε. Τα "δημόσια πρόσωπα" θα έπρεπε να το ξέρουν αυτό, από τη στιγμή που συνειδητοποίησαν ότι έγιναν "δημόσια". C' est la vie. Ας προστατευτούν όπως νομίζουν. Πρόβλημά τους. Όχι της παρέλασης, ούτε του κόσμου που την παρακολουθεί.
Για την "αγανάκτηση" ισχύει, για μένα, ό,τι έχω ξαναπεί. Η καλύτερη στιγμιαία απόρριψη είναι στις κάλπες. Η καλύτερη διαρκής απόρριψη είναι το να αντιμετωπίζουμε τους πολιτικούς σαν να ήταν αόρατοι - να τους στερήσουμε τη χαρά του να ασχολείται ο κόσμος μαζί τους. Οι μπαχαλάκηδες, είτε είναι συριζαίοι, είτε φασίστες, είτε έχουν οποιαδήποτε άλλη ταμπέλα είτε καθόλου ταμπέλα, μπορούν φυσικά να εκφράζονται όπως νομίζουν, όπου και όποτε νομίζουν, αρκεί να μην ενοχλούν τους πολλούς. Εγώ πάντως δεν πάω στην παρέλαση τα παιδιά μου για να ακούσουμε συνθήματα μειοψηφιών. Τα πάω (κι εγώ) για τον λόγο που είπαμε παραπάνω. Και σε κάθε περίπτωση θα το βρω απαράδεκτο αν μου (τους) το χαλάσουν. Δεν θα πεθάνουμε κιόλας. It's just a parade. Αλλά κρίμα θα είναι.
Το επεισόδιο με τον ΠτΔ Παπούλια στις 28/10/2011 ίσως να ήταν η αφορμή για αυτή την αυξημένη ενασχόληση - η οποία, κατά τη γνώμη μου, αποδεικνύει (περισσότερο απ' όσο θα το φαντάζονταν κι οι ίδιοι) ότι οι πολιτικοί μας (και οι παρατρεχάμενοί τους) νοιάζονται για το τομαράκι τους, την επιβίωση αυτών και των συστημάτων τους, περισσότερο απ' όσο νοιάζονται για τους "θεσμούς".
Αν οι πολιτικοί (και πολιτικοδίαιτοι) νοιάζονταν για την παρέλαση, θα καταλάβαιναν ποιοι πάνε σ' αυτήν και γιατί. Οι εκδηλώσεις της 25/3 και 28/10 κάθε χρόνο μαζεύουν κόσμο που βγαίνει για μια βόλτα, για να χαρεί, για να δει (και να φωτογραφήσει) το παιδί ή εγγόνι, το συμμαθητή ή φίλο του, άντε και τους πεζοπόρους και μηχανοκίνητους, όλους αυτούς που (μέσα στο χαβαλέ, ή στο άγχος να δείξουν ωραίοι και ενίοτε συντονισμένοι) τιμούν, χωρίς να το καταλαβαίνουν πάντα, μια ιστορική στιγμή συλλογικής σημασίας.
Αυτούς κατεβαίνουν οι περισσότεροι να δουν, όχι τους επισήμους. Για τον πολύ κόσμο, κατά τη γνώμη μου, είτε έχει είτε δεν έχει VIP η παρέλαση, είναι ένα και το αυτό. Αν μάλιστα λείπουν, ειδικά αυτό τον καιρό που "μας εκνευρίζουν" (διότι μας θυμίζουν πόσο λάθος κάναμε όποτε τους εμπιστευθήκαμε), τόσο το καλύτερο. Αν ως VIP μπουν κάποιοι ανάπηροι πολέμου (μπορεί οι του '40 να είναι πεθαμένοι οι περισσότεροι, οι του εμφυλίου να διχάζουν, έχουμε όμως και Κύπρου, ή μήπως αυτό δεν ήταν πόλεμος;), όπως λέγεται ότι θα γίνει σε κάποιες περιπτώσεις, θα είναι ιδανικό.
Επεισόδια ή βίαιες ενέργειες κατά πολιτικών ή άλλων επωνύμων μπορούν να γίνουν οποτεδήποτε, οπουδήποτε. Τα "δημόσια πρόσωπα" θα έπρεπε να το ξέρουν αυτό, από τη στιγμή που συνειδητοποίησαν ότι έγιναν "δημόσια". C' est la vie. Ας προστατευτούν όπως νομίζουν. Πρόβλημά τους. Όχι της παρέλασης, ούτε του κόσμου που την παρακολουθεί.
Για την "αγανάκτηση" ισχύει, για μένα, ό,τι έχω ξαναπεί. Η καλύτερη στιγμιαία απόρριψη είναι στις κάλπες. Η καλύτερη διαρκής απόρριψη είναι το να αντιμετωπίζουμε τους πολιτικούς σαν να ήταν αόρατοι - να τους στερήσουμε τη χαρά του να ασχολείται ο κόσμος μαζί τους. Οι μπαχαλάκηδες, είτε είναι συριζαίοι, είτε φασίστες, είτε έχουν οποιαδήποτε άλλη ταμπέλα είτε καθόλου ταμπέλα, μπορούν φυσικά να εκφράζονται όπως νομίζουν, όπου και όποτε νομίζουν, αρκεί να μην ενοχλούν τους πολλούς. Εγώ πάντως δεν πάω στην παρέλαση τα παιδιά μου για να ακούσουμε συνθήματα μειοψηφιών. Τα πάω (κι εγώ) για τον λόγο που είπαμε παραπάνω. Και σε κάθε περίπτωση θα το βρω απαράδεκτο αν μου (τους) το χαλάσουν. Δεν θα πεθάνουμε κιόλας. It's just a parade. Αλλά κρίμα θα είναι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου