Η εκφωνήτρια του Πολυτεχνείου έχει "καταφέρει" να επισκιάσει τη μεγάλη της στιγμή, χάρη στις μετέπειτα προσπάθειές της να διακριθεί: τους high-profile γάμους, τα Αρμάνι, την ένταξη στο Πασόκ και την εγκατάσταση στην Κομισιόν το 2009.
Σε αυτή την εντυπωσιοθηρία θα πρέπει να συνέβαλε και η αποτυχία της Δαμανάκη να πάρει αυτό που ποθεί κάθε πολιτικός: λαϊκές ψήφους. Το 1998 ως επίσημη υποψήφια της κεντροαριστεράς (δηλ. και του τότε κυβερνώντος Πασόκ) στο δήμο Αθηναίων πήρε ένα 16% που ήταν όλο δικό της. (Στις ίδιες εκλογές είχε κατέβει και ένας Μ. Χ. Βορίδης, που απέσπασε το ακόμη εντυπωσιακότερο 0,6%.)
Ως επίτροπος αλιείας μέχρι τώρα έχει ακουστεί, αν δεν κάνω λάθος, δύο φορές. Τη μία όταν μας φοβέρισε ότι συζητείται η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ (ζήτημα σχετικότατο με το χαρτοφυλάκιό της). Και τη δεύτερη πρόσφατα, όταν προσπάθησε να πουλήσει (χιουμοριστικά, υποτίθεται - αχ αυτό το sal atticum* πώς έχει καταντήσει...) political correctness στον (αληθινά προοδευτικό) ιταλό συγγραφέα Αντρέα Καμιλλέρι - διότι παρουσιάζει (κατ' αυτήν) τον κεντρικό του ήρωα, τον αγαπημένο Επιθεωρητή Μονταλμπάνο, να τρώει το "απαγορευμένο" καλαμαράκι γόνο.
Ο Καμιλλέρι είναι προχωρημένης ηλικίας (86) και θεωρητικά δεν αποκλείεται οι επίγονοί του να ...συνετισθούν για να κάνουν το χατήρι της κυρα-Μαρίας μας - όπως π.χ. άλλαξε και ο Λούκι Λουκ, που τώρα πια έχει στο στόμα του κάτι σαν κοτσάνι αντί για το γνωστό τσιγάρο. Ο ίδιος πάντως έσπευσε να της απαντήσει κατάλληλα: "Ας είμαστε λιγάκι πιο σοβαροί. Του Μονταλμπάνο του αρέσουν τα μπαρμπούνια, που δεν απαγορεύονται. Και καμιά φορά, τρώει και κανένα μαριδάκι."
*Το "αττικόν άλας", δηλ. ο πνευματώδης λόγος των αρχαίων μας
Σε αυτή την εντυπωσιοθηρία θα πρέπει να συνέβαλε και η αποτυχία της Δαμανάκη να πάρει αυτό που ποθεί κάθε πολιτικός: λαϊκές ψήφους. Το 1998 ως επίσημη υποψήφια της κεντροαριστεράς (δηλ. και του τότε κυβερνώντος Πασόκ) στο δήμο Αθηναίων πήρε ένα 16% που ήταν όλο δικό της. (Στις ίδιες εκλογές είχε κατέβει και ένας Μ. Χ. Βορίδης, που απέσπασε το ακόμη εντυπωσιακότερο 0,6%.)
Ως επίτροπος αλιείας μέχρι τώρα έχει ακουστεί, αν δεν κάνω λάθος, δύο φορές. Τη μία όταν μας φοβέρισε ότι συζητείται η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ (ζήτημα σχετικότατο με το χαρτοφυλάκιό της). Και τη δεύτερη πρόσφατα, όταν προσπάθησε να πουλήσει (χιουμοριστικά, υποτίθεται - αχ αυτό το sal atticum* πώς έχει καταντήσει...) political correctness στον (αληθινά προοδευτικό) ιταλό συγγραφέα Αντρέα Καμιλλέρι - διότι παρουσιάζει (κατ' αυτήν) τον κεντρικό του ήρωα, τον αγαπημένο Επιθεωρητή Μονταλμπάνο, να τρώει το "απαγορευμένο" καλαμαράκι γόνο.
Ο Καμιλλέρι είναι προχωρημένης ηλικίας (86) και θεωρητικά δεν αποκλείεται οι επίγονοί του να ...συνετισθούν για να κάνουν το χατήρι της κυρα-Μαρίας μας - όπως π.χ. άλλαξε και ο Λούκι Λουκ, που τώρα πια έχει στο στόμα του κάτι σαν κοτσάνι αντί για το γνωστό τσιγάρο. Ο ίδιος πάντως έσπευσε να της απαντήσει κατάλληλα: "Ας είμαστε λιγάκι πιο σοβαροί. Του Μονταλμπάνο του αρέσουν τα μπαρμπούνια, που δεν απαγορεύονται. Και καμιά φορά, τρώει και κανένα μαριδάκι."
*Το "αττικόν άλας", δηλ. ο πνευματώδης λόγος των αρχαίων μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου