Και ξανά, ξανά...

Όπως εύκολα μπορούσε να προβλέψει κανείς, τα μη εκπροσωπούμενα κόμματα - συνολικά 19% των ψήφων το Μάιο - πλήττονται (δημοσκοπικά προς το παρόν, κάτι που μάλλον θα επαληθευθεί και στην κάλπη) από την πόλωση δεξιάς-αριστεράς.

Για τα κόμματα του μεσαίου, μετά συγχωρήσεως, χώρου μεταξύ ΝΔ-Πασόκ έκανα πρόσφατα ιδιαίτερη μνεία. Τύχη θα είχαν μόνο αν συσσωματώνονταν. Ήδη η Ντόρα και διάφοροι ντορικοί πρώην βουλευτές εντάχθηκαν στη ΝΔ, με στόχο εν καιρώ να την αλώσουν - εκμεταλλευόμενοι αυτό που αντιλαμβάνονται ως κυριαρχία φιλελεύθερων στους γαλάζιους, τώρα που (υποτίθεται) οι λαϊκοδεξιοί διέρρευσαν σε Καμμένο και πέρα. Οι υπόλοιποι αποφάσισαν να συνεργαστούν. Κατά κάποιον τρόπο.

Κι αυτό ακριβώς, το ποιόν της συγκεκριμένης εκλογικής σύμπραξης, είναι το πιο απογοητευτικό στην κάθοδο του συνασπισμού μεταξύ Δημιουργία(ς) Ξανά (Τζήμερος) & Δράσης (Μάνος). Ο "ΓΑΤ" (Γλαύκος-Αθανάσιος είναι το μικρό του) μίλησε για άθροισμα. Θεωρεί ότι 2,2% (τα δικά του) + 1,8% (του Μάνου) > 3%, άρα θα μπει στη Βουλή. Τα "μαθηματικά" της κάλπης μπορεί να τον διαψεύσουν.

Διότι το άθροισμα όχι απλώς υπόκειται στη συμπίεση του διπολισμού, αλλά - το κυριότερο - δεν αποτελεί πολιτική πρόταση. Έχει δίκιο ο Τζήμερος να επισημαίνει ότι δεν είναι δυνατόν δύο κόμματα να συμφωνήσουν στα πάντα, όταν ακόμη και με το σύντροφό μας διαφωνούμε. Ωστόσο, παρόλο που ο χρόνος (μέχρι την ανακήρυξη των συνδυασμών) σίγουρα δεν επιτρέπει την κοινή ζύμωση θέσεων, το ελάχιστο που θα περίμενε κανείς από μία εκλογική σύμπραξη θα ήταν μια προσπάθεια για κοινή "πλατφόρμα" (έστω, ένα κοινό γράμμα σαν αυτό των ΚΚΕ-μλ-ΜΛ-ΚΚΕ). Όταν το Σύνταγμα δίνει χρονικό περιθώριο μερικών μόλις ημερών για σχηματισμό κυβέρνήσεων συνεργασίας σε κόμματα που μπορεί να είναι ακόμη πιο ετερόκλητα, το να μη μπορεί να βγει ένα μίνιμουμ (βασικό) κοινό πρόγραμμα μεταξύ ΔΞ-Δράσης ένα και μόνο μήνυμα περνά: ότι κυριαρχεί ο καιροσκοπισμός, ακόμη και στους μικρούς και (υποτίθεται) "υγιέστερους".

Την ίδια ώρα, ο Τζήμερος φρόντισε να υπονομεύσει αυτό το (όποιο) άθροισμα με τη δημοσιοποίηση (και υπερτονισμό) της διαφωνίας με το Βαλλιανάτο. Ταυτόχρονα, κάνει σχεδόν ό,τι μπορεί για να "αυτοπυροβοληθεί στο πόδι", όπως λένε και στο Αμέρικα. Ακόμη δεν βρισκόμαστε ούτε στα μισά της προεκλογικής περιόδου για τη 17η Ιουνίου, και ο ΓΑΤ-μαν πρόλαβε:

(1) Να "πάει στα δικαστήρια" τον Άκη Τσοχατζόπουλο, δείχνοντας ότι ακόμη και "χωρίς πολιτικούς" (όπως ο ίδιος συμβολικά καυχιέται) η πολιτική μπορεί να είναι γεμάτη λαϊκισμό.

(2) Να υποστηρίξει ότι "κάθε μετανάστης παίρνει τη θέση εργασίας ενός έλληνα" - ακόμη κι όταν εδώ και χρόνια (και ήδη από παλιότερα στις πιο προηγμένες χώρες) είναι γνωστό το φαινόμενο των χλιδάνεργων, των ντόπιων μορφωμένων που σνομπάρουν "υποδεέστερες" εργασίες. Η συγκεκριμένη του δήλωση πέραν των άλλων δείχνει και αναισθησία, μια και γίνεται αμέσως μετά από δύο απανωτούς φόνους [ΔΙΟΡΘΩΣΗ] απανωτές επιθέσεις εναντίον μεταναστών σε συρμούς του ΗΣΑΠ - ενώ, επίσης, αδικεί (κατά τη γνώμη μου) την προσέγγιση της ΔΞ στο μεταναστευτικό, που (αν και ακατέργαστη) έδειχνε μια ελπιδοφόρα διάθεση να ξεφύγει από τον ανεδαφικό ανθρωπισμό (της Αριστεράς και όχι μόνο).

(3) Να "αφιερώσει φαιά ουσία" για να απαντήσει στην καταγγελία χρυσαυγίτικων μπλογκ ότι δήθεν είναι μάρτυρας του Ιεχωβά, λες και το ακροατήριο στο οποίο στοχεύει ένας μετριοπαθής, ορθολογιστής, κεντρώος κ.λπ. αποτελείται από τους όμοιους της κυρίας Λουκά. Παρεμπιπτόντως, ένα μετριοπαθές, ορθολογιστικό, κεντρώο κ.λπ. κόμμα οφείλει να γνωρίζει ότι η Ορθοδοξία είναι μεν επικρατούσα θρησκεία, όπως λέει το Σύνταγμά μας, όχι όμως και επίσημη (sic), όπως μέχρι και σήμερα (30/5) υποστηρίζει η ιστοσελίδα της ΔΞ.

Πραγματικά, με αυτά και με αυτά, μου έρχεται να διαδώσω (έτσι για πλάκα) τη φήμη, ότι το ΞΑΝΑ δεν είναι τίποτε άλλο από το Τετραγράμματον, τη λέξη-ταμπού που στην Παλαιά Διαθήκη μεταφράστηκε ως "ο Κύριος" (ο ...υπεύθυνος για τη ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ, δηλαδή) και στα εβραϊκά, αν τολμούσαμε να την προφέρουμε, θα ακουγόταν ως YHWH ή ... σσσσστ!