Handcuff style

Η μεγάλη οικονομική (και κοινωνική) κρίση συνεπάγεται πολιτικές ανακατατάξεις. Οι τελευταίες γίνονται σε σημαντικό βάθος χρόνου και σίγουρα δεν έχουν ακόμη ολοκληρωθεί.

Το πρώτο κύμα τους το εντοπίζω στο προεκλογικό δωδεκάμηνο Ιουνίου 2011 έως Ιούνιο 2012. Στις διαδηλώσεις του Ιουνίου '11 μπήκε ο σπόρος του νέου Σύριζα που θα υιοθετούσε ρητορεία του παπανδρεϊκού Πασόκ. Το κόμμα του ΓΑΠ κατέρρεε, μαζί κι ο ίδιος. Αλλά η πτώση ήταν ελεγχόμενη. Σύσσωμη η κοινοβουλευτική ομάδα (π.χ. η Λούκα σχεδόν συγκινημένη χειροκροτούσε) του έδωσε το Νοέμβριο το ΟΚ να προχωρήσει στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Μια σύμπραξη περιορισμένης διάρκειας που θα έπαιρνε επώδυνα μέτρα, πακέτο με το "κούρεμα" του χρέους έναντι ιδιωτών. Το Φεβρουάριο ήρθε η ώρα ψήφισης αυτών των μέτρων. Δήθεν έκπληκτοι αποχώρησαν τότε οι εξής:
- Ο Καρατζαφέρης από το κυβερνητικό σχήμα
- Βουλευτές από τη ΝΔ, που πρωτοστάτησαν αργότερα στους Ανεξάρτητους Έλληνες
- Βουλευτές από το Πασόκ, που σταδιακά συνέπλευσαν με το Σύριζα

Ανάμεσα στο Πάσχα και τις πρώτες εκλογές (6 Μαΐου 2012) φαίνεται, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις και τις αποδόσεις στοιχημάτων, ότι έγινε η βασική μεταστροφή σημαντικής μάζας από το Πασόκ στο Σύριζα - και ουκ αμελητέες άλλες μετακινήσεις, όπως:
- Από τη ΝΔ προς τα δεξιά της (ΑνΕλ και ΧΑ) και λιγάκι στη Ντόρα
- Από το Πασόκ προς ...παντού (ΔημΑρ, Οικολόγους, δεξιά)
- Από αμφότερους σε Δράση, Τζήμερο κ.ά.
Η πόλωση των δεύτερων εκλογών άλλαξε τα αριθμητικά δεδομένα ψήφων και εδρών, ενισχύοντας το νέο διπολισμό.

Ωστόσο, η κατάσταση που διαμορφώθηκε μετά τον Ιούνιο 2012, παρά την κυβερνητική (ας την πούμε) σταθερότητα, αποτελεί μια κατάσταση ασταθούς μάλλον ισορροπίας. Βασικοί παράγοντες ρευστότητας:
- Η περίφημη κεντροαριστερά, μια μάζα (περίπου 20% των ψηφοφόρων) που ακόμη δεν δείχνει πρόθυμη να απορροφηθεί από το δεύτερο πόλο του 2012 (Σύριζα)
- Η ΝΔ, που παραμένει αμήχανη μπροστά στην ιδιαίτερη συγκυρία: παρόλο που δεν ξεπέρασε το 30% (χαμηλό ποσοστό σε σχέση με τις παχιές της αγελάδες), υποστηρίχτηκε από ένα φάσμα τόσο ευρύ όσο ποτέ άλλοτε, από καραμπινάτους ακροδεξιούς (που προτίμησαν το μαντρί, όχι τους λύκους) μέχρι και μετριοπαθείς κεντροαριστερούς (που βγάζουν καντήλες με το Σύριζα). Προς τα πού να κινηθεί;

Την ενορχηστρωμένη ανταπόκριση στο φόνο του Φύσσα από έναν δηλωμένο χρυσαυγίτη δεν μπορώ να μην τη δω από αυτή ακριβώς τη σκοπιά. Η ΝΔ βλέπει το κενό της κεντροαριστεράς και πάει να επεκταθεί στα χωράφια της, υιοθετώντας ένα αίτημα που διατυπώθηκε κυρίως από αυτό το χώρο: "Κάντε κάτι" με τη ΧΑ, "ταράξτε τη στη νομιμότητα" (σύνθημα που επαναλαμβάνει ο Καμίνης και ενστερνίζονται οι περισσότεροι "από Πασόκ και πέρα"). Άλλωστε κανείς άλλος δεν μπορεί να "κάνει" κάτι νόμιμο, παρά μόνο οι έχοντες δημόσια εξουσία (κυβέρνηση με ηγεσία ΝΔ και τοπικοί άρχοντες εκλεγμένοι το 2010 πριν οποιαδήποτε πολιτική ανακατάταξη).

Ο Σύριζα φαίνεται να κινείται προσεκτικά, επιφυλακτικά, ίσως και αμήχανα. Δεν έχει το πεπόνι και μαχαίρι που κρατούν οι κυβερνώντες, μόνο για την πίεση που άσκησε μπορεί να καυχηθεί - ενώ με την όλη χρυσαυγιτολογία (που τον έκανε να μιλήσει για προβοκάτσια) ενδέχεται να πάει περίπατο η φθινοπωρινή αγωνιστική κινητοποίηση που περήφανα προδιέγραψε ο Τσίπρας στη ΔΕΘ και (με το ξεκαρφωτικό χειροφίλημα στον παπά) στους σχολικούς αγιασμούς.

Και οι δύο μονομάχοι του νέου διπολισμού έχουν να αντιμετωπίσουν τις πιο ακραίες φωνές τους, αυτές όμως μάλλον δεν τις κρίνουν ακόμη ως απειλητικές, αν μη τι άλλο διότι οι εναλλακτικές δεξαμενές είναι διάτρητες: ο φουντωμένος δεξιός (που θεωρεί ότι "θα του βγει μπούμερανγκ του Αντώνη" η ιστορία με τη δίωξη της ΧΑ) δεν θα πάει ούτε καν στον Καμμένο με τους υδατάνθρακες (πολλώ δε μάλλον στην υπό διωγμό, κι όχι πλέον υπό ανοχή και κάλυψη, ΧΑ), ενώ ο φουντωμένος αριστερός (που από την αγανάκτηση θέλει να σπάσει τη βιτρίνα του πεϊνιρλιτζή που λέγαμε) δύσκολα θα δελεαστεί από την Ανταρσύα του Δελ(ε)αστίκ και αποκλείεται να συγκινηθεί από την προτροπή: "ακούμπα στον ώμο του Κουτσούμπα".

Ζούμε λοιπόν ένα κομμάτι του δεύτερου κύματος της πολιτικής ανακατάταξης. Ό,τι και να πούμε για την έκβασή της, λίγα μόλις 24ωρα μετά την - ομολογουμένως αιφνιδιαστική, εντυπωσιακή και τολμηρή - βασική "πράξη του δράματος", δηλ. τη σύλληψη πολλών στελεχών της ΧΑ με πρώτο και καλύτερο τον αρχηγό Μιχαλολιάκο, θα είναι πρόωρο. Ας μη γελιόμαστε όμως, αυτό (η ανακατάταξη, το ξεκαθάρισμα όπως το χαρακτήρισε ένας φίλος) είναι το πολιτικό ζουμί της υπόθεσης.