Την είδα τη μελαχρινούλα (κατά το "ξανθούλα" του γνωστού ποιήματος) να με παρακινεί να αποκτήσω (ή να ανασύρω) φορολογική συνείδηση. Η εμφάνιση και το ύφος μου θύμισαν εκπαιδευτικό. Πάλι καλά που δεν κουνούσε και το δάχτυλο. Πρέπει να πληρώνω τους φόρους μου πρόθυμα, μια και χρησιμεύουν για να γίνονται τόσα και τόσα ωφέλιμα πράγματα.
Στη Σοβιετική Ένωση όταν έβλεπαν ντοκιμαντέρ ή διάβαζαν άρθρα για τις ευεργετικές επιδράσεις μιας συγκεκριμένης τροφής οι υποψιασμένοι (μαθημένοι από χρόνια και χρόνια κρατικής προπαγάνδας) ήξεραν ότι από τη συγκεκριμένη τροφή υπάρχει πλεόνασμα. Κι εμείς άλλωστε δεν μεγαλώσαμε με το "πόσα πορτοκάλια φάγατε σήμερα";
Τα σποτάκια δεν είναι εκθέσεις ιδεών. Περνάνε ένα μήνυμα. Το κράτος θέλει λεφτά. Και θα τα πάρει. Εσύ, πολίτη, καλείσαι να παραμυθιάσεις τον εαυτό σου ότι η έκτακτη εισφορά, η περαίωση, η έμμεση και άμεση φορολογία δεν είναι απλώς υποχρεώσεις αλλά αποτελούν την αυτονόητη συνδρομή σου. Κανονικά θα έπρεπε μόνος σου να σπεύδεις να πληρώνεις.
1 σχόλιο:
Είναι ΠΡΟΚΛΗΣΗ όταν βρίσκεται στην επικαιρότητα ένα τόσο σοβαρό σκάνδαλο κακοδιαχείρησης δημόσιας περιουσίας να βγάζουν τέτοια σποτάκια που ζητάνε κι άλλα χρήματα από τον φορολογούμενο.
Δημοσίευση σχολίου