Ο Μέγας Δούκας το είχε πει, σε ανύποπτο χρόνο. Ακολούθησαν και άλλοι. Η Ολυμπιάδα του 2004 προσωρινά φούσκωσε το έλλειμμα του προϋπολογισμού.
Μετά ήρθαν οι ιερόδουλες και τεχνητά το μείωσαν.
Ώσπου έφτασε η κρίση. Όπως λέει κι ένας συνάδελφος: Είχαμε το σεισμό, ήρθε κι ο Εγκέλαδος!
Τέσσερα πράγματα πληρώνουμε, κατά τη γνώμη μου:
(1) Την Ολυμπιάδα ("της ανάπτυξης", όπως δυστυχώς τη θεώρησαν και ακόμη θεωρούν πολλοί)
(2) Την στασιμότητα που ακολούθησε την Ολυμπιάδα - την έλλειψη, δηλαδή, προσέλκυσης χρήματος στη χώρα, πέρα από τα ευρωπαϊκά λεφτά που σε μεγάλο βαθμό χάνονταν σε ρουφήχτρες
(3) Την διεθνή κρίση του 2008 που μας αποσυντόνισε (όπως η νέα γρίππη τους ήδη άρρωστους)
(4) Το διαχρονικό μας μαύρο χάλι
Με περισσή υποκρισία, οι ηγέτες του δικομματισμού "άργησαν να συνειδητοποιήσουν" την κατάσταση (ο μεν Καραμανλής λίγο πριν τις εκλογές, λες και ξύπνησε από λήθαργο, ο δε Παπανδρέου με τον Παπακωνσταντίνου μετεκλογικά, ανακράζοντας μάλιστα έκπληκτοι όπως λέγεται "what the fuck!").
Και τώρα, (τα) σκάμε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου