Μπε(τ) νουάρ

Αν ο Χ πολιτικός χώρος θέλει να περιστοιχίζεται από μερικές ακόμη συνιστώσες, πέραν αυτών που ήδη έχει γύρω του, το τίμιο θα ήταν να το ζητήσει καθαρά και ξάστερα. "Είμαι ο Χ και είμαι εντάξει!" Με ανοιχτά χαρτιά, όσοι πιστεύουν - είτε ατομικά είτε μέσα από τη συλλογική τους εκπροσώπηση - ότι εκφράζονται από τον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο ή ότι θα μπορούσαν σε κάποια σημεία να συμπορευτούν μαζί του, έχουν κάθε δικαίωμα να τον ακολουθήσουν.

Επειδή όμως δεν είναι (και δεν ήταν) όλη η Ελλάδα ΣΥΡΙΖΑ ή ΕΑΜ ή Καραμανλική ή Βενιζελοπλαστηρική ή..., κι επειδή διάφοροι κόπτονται για "αμεσοδημοκρατικές" "συλλογικότητες" και προτρέχουν να προεξοφλήσουν θέσεις και συμπορεύσεις πριν καν αυτές συζητηθούν (παρουσιάζοντας μάλιστα προσωπικές απόψεις ως "πρακτικά συζήτησης"!), θα ήθελα να επισημάνω ότι η συμμετοχή ώριμων και σκεπτόμενων ενήλικων ατόμων σε ομάδες, όταν μάλιστα γίνεται επιδεικνύοντας στοιχειώδη υπευθυνότητα και προσοχή απέναντι στο πολύ σημαντικό θέμα του καθορισμού της ταυτότητας, των επιδιώξεων και των θέσεων της ομάδας, δεν μπορεί να λοιδορείται ως "ελιτισμός", ούτε να συκοφαντείται ως διεκδίκηση της "μίας και μόνης αλήθειας".

Η αναγκαία, για την επίτευξη "κρίσιμης μάζας" (δηλαδή ικανού μεγέθους ανθρώπινων και άλλων πόρων και ικανής δυναμικής), συμπόρευση με άλλες ομάδες δεν μπορεί να γίνεται πριν καν αποκρυσταλλωθεί και δώσει "στίγμα" η οντότητα. Έρμαια και πρόβατα υπάρχουν παντού, δεν είμαστε όμως όλοι ίδιοι.