Ξεπερνώντας διάφορες αναστολές, ίσως συνειδητοποιήσουμε ότι η μόνη ελπίδα για βελτίωση της ακτοπλοϊκής σύνδεσης ορισμένων ακριτικών νησιών με την ελληνική πρωτεύουσα είναι το να ενταχθεί αυτή η σύνδεση σε ένα διάδρομο μεγαλύτερης σημασίας, ενίοτε διακρατικό.
Στην περίπτωση της Σάμου, που φαίνεται να πηγαίνει ακόμη ένα βήμα πίσω (κάποτε είχαμε τα ημιταχύπλοα των 6-8 ωρών, που όμως είχαν τη Σάμο ως τσόντα των δημοφιλέστερων, τουριστικά, Κυκλάδων - περίπου άγονη γραμμή, που τελικά δεν συνέφερε), η σωτηρία ίσως έρθει από μια γραμμή Πειραιάς-Κουσάντασι, που θα φέρει κοντά την αθηναϊκή μητρόπολη των 4 εκατομμυρίων με την περίπου ισομεγέθη της Σμύρνη.
Για να γίνει αυτό βέβαια θα πρέπει να τονωθούν οι σχέσεις μεταξύ αυτών των δύο σοβαρών πόλων. Είναι μακριά για να αποτελέσουν δίδυμες πόλεις. Οι προσανατολισμοί των οικονομιών είναι τέτοιοι που οι τωρινές ανάγκες επικοινωνίας δείχνουν ασήμαντες. Η φυσική όμως, το μοντέλο "βαρύτητας" που διέπει σε μεγάλο βαθμό τη σχέση ανάμεσα σε μεγέθη & αποστάσεις πόλεων (και των μεριδίων ΑΕΠ που τους αναλογούν) και τη ζήτηση για μετακινήσεις, θα μας έλεγε ότι αν μη τι άλλο υπάρχει κρυμμένο (αδρανές;) δυναμικό αλληλεπίδρασης.
Σε μια τέτοια περίπτωση, αν δηλαδή ο Σγουρός (ή διάδοχός του) και ο βαλής (νομάρχης) της Σμύρνης αποφάσιζαν (στο μέτρο των αρμοδιοτήτων τους, αλλά και εφόσον νοιάζονται για τους τόπους τους) να ηγηθούν μιας τέτοιας προσπάθειας, υποστηρικτικό μέρος της οποίας θα ήταν και επένδυση (ιδιωτών που δεν θα τα περιμένουν όλα από κάποιο Interreg) στη συγκοινωνιακή σύνδεση, τότε κοντά στον βασιλικό θα μπορούσε να ποτιστεί και η γλάστρα. Η Σάμος είναι το πολυπληθέστερο νησί στο θαλάσσιο δρόμο ανάμεσα στον Πειραιά και το Κουσάντασι. Ένα δρομολόγιο με μόνες ενδιάμεσες στάσεις στο Βαθύ και τη διοικητική πρωτεύουσα Ερμούπολη (κυκλαδικό hub) - ολιγάριθμες αυτές οι στάσεις για να μη χάνεται ελκυστικότητα - θα μπορούσε να δώσει τη λύση "αύριο" ή μάλλον "μεθαύριο".
Δυστυχώς, τα προβλήματα του "σήμερα" αναζητούν διαφορετικές λύσεις, που ελπίζω να τις βρουν αυτοί που πρέπει, στους οικονομικά στριμωγμένους καιρούς που διανύουμε.
Στην περίπτωση της Σάμου, που φαίνεται να πηγαίνει ακόμη ένα βήμα πίσω (κάποτε είχαμε τα ημιταχύπλοα των 6-8 ωρών, που όμως είχαν τη Σάμο ως τσόντα των δημοφιλέστερων, τουριστικά, Κυκλάδων - περίπου άγονη γραμμή, που τελικά δεν συνέφερε), η σωτηρία ίσως έρθει από μια γραμμή Πειραιάς-Κουσάντασι, που θα φέρει κοντά την αθηναϊκή μητρόπολη των 4 εκατομμυρίων με την περίπου ισομεγέθη της Σμύρνη.
Για να γίνει αυτό βέβαια θα πρέπει να τονωθούν οι σχέσεις μεταξύ αυτών των δύο σοβαρών πόλων. Είναι μακριά για να αποτελέσουν δίδυμες πόλεις. Οι προσανατολισμοί των οικονομιών είναι τέτοιοι που οι τωρινές ανάγκες επικοινωνίας δείχνουν ασήμαντες. Η φυσική όμως, το μοντέλο "βαρύτητας" που διέπει σε μεγάλο βαθμό τη σχέση ανάμεσα σε μεγέθη & αποστάσεις πόλεων (και των μεριδίων ΑΕΠ που τους αναλογούν) και τη ζήτηση για μετακινήσεις, θα μας έλεγε ότι αν μη τι άλλο υπάρχει κρυμμένο (αδρανές;) δυναμικό αλληλεπίδρασης.
Σε μια τέτοια περίπτωση, αν δηλαδή ο Σγουρός (ή διάδοχός του) και ο βαλής (νομάρχης) της Σμύρνης αποφάσιζαν (στο μέτρο των αρμοδιοτήτων τους, αλλά και εφόσον νοιάζονται για τους τόπους τους) να ηγηθούν μιας τέτοιας προσπάθειας, υποστηρικτικό μέρος της οποίας θα ήταν και επένδυση (ιδιωτών που δεν θα τα περιμένουν όλα από κάποιο Interreg) στη συγκοινωνιακή σύνδεση, τότε κοντά στον βασιλικό θα μπορούσε να ποτιστεί και η γλάστρα. Η Σάμος είναι το πολυπληθέστερο νησί στο θαλάσσιο δρόμο ανάμεσα στον Πειραιά και το Κουσάντασι. Ένα δρομολόγιο με μόνες ενδιάμεσες στάσεις στο Βαθύ και τη διοικητική πρωτεύουσα Ερμούπολη (κυκλαδικό hub) - ολιγάριθμες αυτές οι στάσεις για να μη χάνεται ελκυστικότητα - θα μπορούσε να δώσει τη λύση "αύριο" ή μάλλον "μεθαύριο".
Δυστυχώς, τα προβλήματα του "σήμερα" αναζητούν διαφορετικές λύσεις, που ελπίζω να τις βρουν αυτοί που πρέπει, στους οικονομικά στριμωγμένους καιρούς που διανύουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου