Το Τερζοπουλέικο έβγαζε μεταξύ άλλων το Μίκυ Μάους. Ο μετέπειτα συνεργάτης ενός Τερζόπουλου, ο Κωστόπουλος, εξέδωσε μαζί του το Κλικ και κατόπιν, χωρίς αυτόν, το Νίτρο. Πολλά, λοιπόν, από τα casual διαβάσματά μας στην προ-ίντερνετ εποχή έχουν να κάνουν με αυτά τα δύο ονόματα. Γι' αυτό το λόγο, πολλοί από μας παρακολουθούμε με ενδιαφέρον τα όσα γίνονται και λέγονται. Δεν μπορούμε να έχουμε άποψη για όλα. Οι απλοποιήσεις δεν ενδείκνυνται. Ωστόσο, κάποια πράγματα δεν ξεχνιούνται:
- Όσο μεσουρανούσε ο βολιώτης, ακουγόταν και η εύκολη κριτική περί χαμηλής ποιότητας και lifestyle. Την διαβάζουμε και σήμερα. Σόρρυ, αλλά δεν μπορεί να "φταίει" ένα (έστω δημοφιλές) περιοδικό για τον καταναλωτισμό και τα άλλα "δεινά" (που έθρεψαν αρκετούς).
- Όταν η κριτική έγινε πιο αιχμηρή, η διαπλοκή έδειξε τα δόντια της. Κωστόπουλος και Θέμος, υποστηρικτές του Σημίτη το '96, έβαλαν το χεράκι τους στο κυνήγι του Λαλιώτη εναντίον ενός περιοδικού που τόλμησε να γράψει (έστω κουτσομπολίστικα) αυτά που όλοι συζητούσαν και να κατακρίνει το Πασόκ. Το μεταανδρεϊκό καθεστώς έπρεπε να εδραιωθεί.
- Μια λεπτομέρεια, όσον αφορά την αφήγηση του Άρη Τερζόπουλου για το πώς βαφτίστηκε Κλικ το κοινό τους περιοδικό. Διαβάζω τα εξής:
«Και πώς να το βγάλουμε»; μου είπε. «Ξέρω γω»; του είπα «δεν αρχίζουμε να λέμε ότι μας έρθει στο κεφάλι». Και αρχίσαμε να αραδιάζουμε πράγματι όποιον τίτλο μας ερχόταν στο κεφάλι. «Πως σου φαίνεται το Κλικ»; Μου είπε κάποια στιγμή. «Τέλειο» του είπα χωρίς δεύτερη σκέψη «αυτό είναι. Θα το βγάλουμε Κλικ».
Ωστόσο, πριν από πολλά χρόνια, η λάσπη (στο άρθρο "Κοινωνική Θεωρία της Σχετικότητας", που το βασικό του κείμενο - χωρίς δυστυχώς τις εικόνες - αναδημοσιεύτηκε σε πολλές ιστοσελίδες, βλ. π.χ. εδώ) είχε διαπιστώσει την εκπληκτική ομοιότητα ανάμεσα στο πρώτο λογότυπο του Κλικ και αυτό του φλαμανδικού εντύπου Kwik, όπως φαίνεται παρακάτω.
Δύο πράγματα λοιπόν μπορεί να συμβαίνουν.
Είτε ο Κωστόπουλος, τον καιρό της σταδιοδρομίας του στις Βρυξέλλες (1980-'85 περίπου), εμπνεύστηκε από το εν λόγω έντυπο και κατόπιν μετέφερε το όνομα και το λογότυπό του στους αδαείς "ιθαγενείς" έλληνες ως δήθεν πρωτότυπο...
...είτε το όνομα "κλικ" ήταν πράγματι το προϊόν του προαναφερθέντος brainstorm, η δε ακτινοβολία του Κλικ ήταν διεθνής και οδήγησε στο να το αντιγράψουν ακόμη και στο μακρινό Βέλγιο...
- Όσο μεσουρανούσε ο βολιώτης, ακουγόταν και η εύκολη κριτική περί χαμηλής ποιότητας και lifestyle. Την διαβάζουμε και σήμερα. Σόρρυ, αλλά δεν μπορεί να "φταίει" ένα (έστω δημοφιλές) περιοδικό για τον καταναλωτισμό και τα άλλα "δεινά" (που έθρεψαν αρκετούς).
- Όταν η κριτική έγινε πιο αιχμηρή, η διαπλοκή έδειξε τα δόντια της. Κωστόπουλος και Θέμος, υποστηρικτές του Σημίτη το '96, έβαλαν το χεράκι τους στο κυνήγι του Λαλιώτη εναντίον ενός περιοδικού που τόλμησε να γράψει (έστω κουτσομπολίστικα) αυτά που όλοι συζητούσαν και να κατακρίνει το Πασόκ. Το μεταανδρεϊκό καθεστώς έπρεπε να εδραιωθεί.
- Μια λεπτομέρεια, όσον αφορά την αφήγηση του Άρη Τερζόπουλου για το πώς βαφτίστηκε Κλικ το κοινό τους περιοδικό. Διαβάζω τα εξής:
«Και πώς να το βγάλουμε»; μου είπε. «Ξέρω γω»; του είπα «δεν αρχίζουμε να λέμε ότι μας έρθει στο κεφάλι». Και αρχίσαμε να αραδιάζουμε πράγματι όποιον τίτλο μας ερχόταν στο κεφάλι. «Πως σου φαίνεται το Κλικ»; Μου είπε κάποια στιγμή. «Τέλειο» του είπα χωρίς δεύτερη σκέψη «αυτό είναι. Θα το βγάλουμε Κλικ».
Ωστόσο, πριν από πολλά χρόνια, η λάσπη (στο άρθρο "Κοινωνική Θεωρία της Σχετικότητας", που το βασικό του κείμενο - χωρίς δυστυχώς τις εικόνες - αναδημοσιεύτηκε σε πολλές ιστοσελίδες, βλ. π.χ. εδώ) είχε διαπιστώσει την εκπληκτική ομοιότητα ανάμεσα στο πρώτο λογότυπο του Κλικ και αυτό του φλαμανδικού εντύπου Kwik, όπως φαίνεται παρακάτω.
Δύο πράγματα λοιπόν μπορεί να συμβαίνουν.
Είτε ο Κωστόπουλος, τον καιρό της σταδιοδρομίας του στις Βρυξέλλες (1980-'85 περίπου), εμπνεύστηκε από το εν λόγω έντυπο και κατόπιν μετέφερε το όνομα και το λογότυπό του στους αδαείς "ιθαγενείς" έλληνες ως δήθεν πρωτότυπο...
...είτε το όνομα "κλικ" ήταν πράγματι το προϊόν του προαναφερθέντος brainstorm, η δε ακτινοβολία του Κλικ ήταν διεθνής και οδήγησε στο να το αντιγράψουν ακόμη και στο μακρινό Βέλγιο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου