5 Απρ 2012

Σαν σφαίρα στο κεφάλι

Κάποτε είχαμε γνώμες για όλα. Και τώρα έχουμε. Τότε τις συζητούσαμε. Λέγαμε λίγα, ακούγαμε πολλά, διαμορφώναμε τα πιστεύω μας.

Είναι η πιο γενναία πράξη δειλίας, είχε πει κάποιος. Ή κάποια. Μπορεί σε διάλειμμα, μπορεί σε εκδρομή. Μια φράση που τα λέει όλα. Και ταυτόχρονα δε λέει τίποτε. Ίσως να το διάβασε κάπου - ίσως πάλι να το έβγαλε από το κεφάλι του, το κεφάλι της.

Το συζητήσαμε. Μπήκε στο κεφάλι μας, no doubt. Ο ένας δήλωσε, φιλοσοφημένα, ότι θέλει να το πράξει όταν θα φτάσει στα 60 - μάλλον δεν θα ήθελε να γεράσει, ποτέ, σάμπως ποιος το θέλει. Κι η άλλη του απάντησε, φωναχτά και σχεδόν ενθουσιασμένα, Κι εγώ μαζί σου! - ή κάτι τέτοιο.

Λίγα χρόνια αργότερα εκείνη έπεσε από τον τέταρτο. Ήταν ιδρωμένα τα χέρια και γλιστρούσε το κάγκελο. Κατά σύμπτωση, τη μέρα ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων, αυτών των φοβερών, ψυχοφθόρων πανελλαδικών.

Κι όσοι είπαμε κάποτε μια κουβέντα παραπάνω, έκτοτε δεν το κρατάμε (νομίζω) μανιάτικο, ειδικά αν έχουμε δει το χάρο με τα μάτια μας.


2 σχόλια:

antchatz είπε...

Austerity suicide. Είναι νέος όρος στα πολιτικά δεδομενα της ευρωζωνης!

Yank_o είπε...

Πράγματι αυτή η φράση χρησιμοποιήθηκε πολύ σε σχέση με το συγκεκριμένο τραγικό γεγονός.