Επιφανές στέλεχος ελληνικού κόμματος είχε υποβάλει (το Φεβρουάριο 2007) την ακόλουθη ερώτηση προς τους Υπουργούς Μεταφορών, ΠΕΧΩΔΕ [σημ.: τότε ήταν χωριστά], Αμύνης και Υγείας:
Πολίτες διαμαρτύρονται ότι παρατηρείται το φαινόμενο αεροσκάφη (πολιτικής ή πολεμικής αεροπορίας) συχνά να πραγματοποιούν αεροψεκασμούς πάνω από την Αθήνα αλλά και πάνω από άλλες πόλεις, χωρίς να είναι γνωστό γιατί προβαίνουν σε τέτοιες ενέργειες, ποιο είναι το περιεχόμενο των υλικών με τα οποία ψεκάζουν και ποιο σκοπό εξυπηρετούν οι αεροψεκασμοί αυτοί.Επειδή από την παρατήρηση αυτών των φαινόμενων δημιουργείται ανησυχία στους πολίτες για πιθανές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία και την υποβάθμιση της ποιότητας του περιβάλλοντος.
Ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί:
- Πραγματοποιούνται αεροψεκασμοί;
- Από ποιους φορείς και για ποιο λόγο πραγματοποιούνται και εάν το περιεχόμενο αυτών εμπεριέχει κινδύνους για τους κατοίκους και το περιβάλλον.
Ο πολιτικός αυτός έκτοτε αποχώρησε από το κόμμα του και ίδρυσε νέο, το οποίο μάλιστα πορεύεται και αυτό με αξιώσεις στο φετινό εκλογικό αγώνα.
Έκτοτε μεσολάβησαν πολλά. Οι πυρκαγιές, η επανεκλογή Καραμανλή, ο Ζαχόπουλος, το Βατοπέδι, ο Γρηγορόπουλος, ο ΓΑΠ, τα Μνημόνια, ο Παπαδήμος...
Το θέμα των αεροψεκασμών δεν έχει συζητηθεί ιδιαίτερα στην προεκλογική περίοδο. Ένας λόγος είναι ότι προέχουν άλλα "σοβαρότερα". Ένας άλλος είναι ότι δεν αποτελεί αντικείμενο ιδιαίτερης αντιπαράθεσης. Κανείς δεν αισθάνεται υποχρεωμένος να πείσει τον άλλο για το ότι "(δεν) μας ψεκάζουν".
Όσοι πιστεύουν στη θεωρία συνωμοσίας των chemtrails είναι μοιρασμένοι σε όλο το πολιτικό φάσμα. Ο ερωτών βουλευτής δεν ήταν (αν και θα μπορούσε) ο Καμμένος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, που έφυγε από τη Νέα Δημοκρατία. Ήταν ο Κουβέλης της Δημοκρατικής Αριστεράς και την ερώτηση την υπέβαλε ως Συνασπισμός / Σύριζα. Και πάω στοίχημα ότι αρκετοί οπαδοί της θεωρίας συγκαταλέγονται και στους Πασόκους, Κουκουέδες, Laotians* και Οικολόγους του 2007 και 2009.
Κάποιοι, πάλι, θυμούνται ότι από πιτσιρίκια προσέχαμε, ειδικά τα καλοκαιρινά απογεύματα στα νησιά (χωρίς πολυκατοικίες να μας κόβουν τη θέα), τις άσπρες γραμμές στον ουρανό, που μάλιστα απλοποιητικά (και εν μέρει ανακριβώς) μας έλεγαν ότι γίνονται από αεριωθούμενα. Μιλάμε για δεκαετία του '70. Οι γραμμές αυτές ήταν "πάντα" (δηλ. έκτοτε) μέρος του τοπίου. Στη φυσική του σχολείου μάθαμε τι είναι τα αεριωθούμενα και οι περισσότεροι - με εξαίρεση ειδικούς επιστήμονες ή χομπίστες - δεν ξανασχοληθήκαμε. Όποιος θέλει μπορεί να δει εδώ την εξήγηση (με λίγα λόγια: συμπύκνωση ατμών). Δεν έχει πολλή πλάκα ή ίντριγκα και θέλει λίγο (αλλά όχι πολύ) διάβασμα.
Δεν έχουμε ακόμη φτάσει στο (οργουελιανό) σημείο, να απαγορεύεται να ισχυριστείς ότι "δύο και δύο κάνουν τέσσερα". Πλησιάζουμε όμως στο να αισθανόμαστε (πολλοί από εμάς) υποχρεωμένοι να αποδεικνύουμε "απ' το μηδέν" αυτά που ξέραμε ότι ισχύουν βάσει εμπειρικών δεδομένων, πιθανοτήτων ή λογικής. Κι αυτό έχει αρχίσει να γίνεται πάρα πολύ κουραστικό, διότι οι συζητήσεις προσκρούουν στον τοίχο του μεσσιανικού ανορθολογισμού.
Στην τρέχουσα προεκλογική περίοδο, αναλώθηκε κάποια (ευτυχώς λιγότερη από άλλες φορές) ενέργεια στο αν θα γίνει "ντιμπέιτ" μεταξύ πολιτικών αρχηγών. Λυπάμαι που το λέω, αλλά η μόνη σοβαρή έκθεση που είχα στη συγκεκριμένη τέχνη διαλόγου, με την πραγματική της έννοια, ήταν στην προετοιμασία μου για το Cambridge CPE (Proficiency), στη δεκαετία του 1980. Επειδή μάλιστα έκανα μόνο ιδιαίτερα και κατ' ιδίαν μελέτη, δεν είχα την ευκαιρία να περάσω από τη θεωρία στην πράξη, όπως ίσως συνέβη σε όσους είχαν το ευεργέτημα της ύπαρξης συμμαθητών. Στο debate (αν θυμάμαι καλά γιατί έχουν περάσει χρόνια) καλείσαι να βρεις και να υποστηρίξεις τα επιχειρήματα υπέρ ή κατά μιας συγκεκριμένης θέσης. Συνθέτεις κείμενα με αρχή, μέση και τέλος (και, εννοείται, με λογική σειρά), τα κάνεις ελκυστικά και πειστικά, δομείς με αυτό τον τρόπο τη σκέψη σου και γίνεσαι έτοιμος για συζήτηση, υποστήριξη αλλά και αντίκρουση επιχειρημάτων, αντιμετώπιση ερωτήσεων (ή υποβολή δικών σου), ...με άλλα λόγια, έτοιμος για διάλογο.
Η λέξη ισηγορία μπορεί να θυμίζει σε κάποιους τον σμυρνιό (και κυκλαδίτη) Sir Alec Issigonis (βλ. αυτοκίνητα Mini), την ισημερία, τη δικηγορία ή τον Ισοκράτη. Στους περισσότερους νομίζω ότι είναι άγνωστη. Σημαίνει ότι όλοι δικαιούνται εξίσου να ομιλούν (και να ακούγονται). Πάταξον μεν, άκουσον δε (σχετική φράση, από περίοδο "κρίσης" μάλιστα). Οι hecklers είναι ένα φαινόμενο ενδιαφέρον μεν, πλην όμως έξω από τη δεοντολογία της συζήτησης. Θυμηθείτε πόσες φορές τα τελευταία χρόνια, και κυρίως το 11μηνο της "αγανάκτησης" (που άραγε προσεχώς εκπνέει;), μάθαμε για "ακτιβίστικες" διακοπές ομιλιών (όχι μόνο πολιτικών, αλλά και επιστημόνων), γιαούρτια, αυγά, ξύλο. Εκδηλώσεις που αγκαλιάστηκαν, όχι μόνο από λαϊκούς "διασκεδαστές", αλλά και από πολιτικούς φορείς (και κυρίως, ενδιαφέρον και αυτό, τον φορέα που υπέγραψε την ερώτηση του 2007 για τους ψεκασμούς, και φυσικά και το δεξιό του counterpart - ο ηγέτης του ξέρει από γιαούρτια, άλλωστε).
Δέχομαι ότι οι βασικές πολιτικές δυνάμεις και τα δημοφιλέστερα των ΜΜΕ - αλλά, δυστυχώς, και το εκπαιδευτικό μας σύστημα και το θεσμικό μας πλέγμα - συνέβαλαν καθοριστικά στο να μάθει "ο κόσμος" να μη δίνει αξία στο διάλογο, αλλά στους μονολόγους και την κακοφωνία των "παραθύρων" και των "πάνελ". Δέχομαι, αλλά μέχρι ένα σημείο, ότι οι οικονομικές δυσκολίες πολλών και η αίσθηση πολιτικής εξαπάτησης επηρέασαν και τη διάθεση για ψύχραιμο διάλογο - όταν όμως δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για συζήτηση, αυτή πρέπει να αναβάλλεται, όχι να υποκαθίσταται από κάτι άλλο, και μάλιστα βίαιο.
*αυτοί που είναι από το Laos
Πολίτες διαμαρτύρονται ότι παρατηρείται το φαινόμενο αεροσκάφη (πολιτικής ή πολεμικής αεροπορίας) συχνά να πραγματοποιούν αεροψεκασμούς πάνω από την Αθήνα αλλά και πάνω από άλλες πόλεις, χωρίς να είναι γνωστό γιατί προβαίνουν σε τέτοιες ενέργειες, ποιο είναι το περιεχόμενο των υλικών με τα οποία ψεκάζουν και ποιο σκοπό εξυπηρετούν οι αεροψεκασμοί αυτοί.Επειδή από την παρατήρηση αυτών των φαινόμενων δημιουργείται ανησυχία στους πολίτες για πιθανές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία και την υποβάθμιση της ποιότητας του περιβάλλοντος.
Ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί:
- Πραγματοποιούνται αεροψεκασμοί;
- Από ποιους φορείς και για ποιο λόγο πραγματοποιούνται και εάν το περιεχόμενο αυτών εμπεριέχει κινδύνους για τους κατοίκους και το περιβάλλον.
Ο πολιτικός αυτός έκτοτε αποχώρησε από το κόμμα του και ίδρυσε νέο, το οποίο μάλιστα πορεύεται και αυτό με αξιώσεις στο φετινό εκλογικό αγώνα.
Έκτοτε μεσολάβησαν πολλά. Οι πυρκαγιές, η επανεκλογή Καραμανλή, ο Ζαχόπουλος, το Βατοπέδι, ο Γρηγορόπουλος, ο ΓΑΠ, τα Μνημόνια, ο Παπαδήμος...
Το θέμα των αεροψεκασμών δεν έχει συζητηθεί ιδιαίτερα στην προεκλογική περίοδο. Ένας λόγος είναι ότι προέχουν άλλα "σοβαρότερα". Ένας άλλος είναι ότι δεν αποτελεί αντικείμενο ιδιαίτερης αντιπαράθεσης. Κανείς δεν αισθάνεται υποχρεωμένος να πείσει τον άλλο για το ότι "(δεν) μας ψεκάζουν".
Όσοι πιστεύουν στη θεωρία συνωμοσίας των chemtrails είναι μοιρασμένοι σε όλο το πολιτικό φάσμα. Ο ερωτών βουλευτής δεν ήταν (αν και θα μπορούσε) ο Καμμένος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, που έφυγε από τη Νέα Δημοκρατία. Ήταν ο Κουβέλης της Δημοκρατικής Αριστεράς και την ερώτηση την υπέβαλε ως Συνασπισμός / Σύριζα. Και πάω στοίχημα ότι αρκετοί οπαδοί της θεωρίας συγκαταλέγονται και στους Πασόκους, Κουκουέδες, Laotians* και Οικολόγους του 2007 και 2009.
Κάποιοι, πάλι, θυμούνται ότι από πιτσιρίκια προσέχαμε, ειδικά τα καλοκαιρινά απογεύματα στα νησιά (χωρίς πολυκατοικίες να μας κόβουν τη θέα), τις άσπρες γραμμές στον ουρανό, που μάλιστα απλοποιητικά (και εν μέρει ανακριβώς) μας έλεγαν ότι γίνονται από αεριωθούμενα. Μιλάμε για δεκαετία του '70. Οι γραμμές αυτές ήταν "πάντα" (δηλ. έκτοτε) μέρος του τοπίου. Στη φυσική του σχολείου μάθαμε τι είναι τα αεριωθούμενα και οι περισσότεροι - με εξαίρεση ειδικούς επιστήμονες ή χομπίστες - δεν ξανασχοληθήκαμε. Όποιος θέλει μπορεί να δει εδώ την εξήγηση (με λίγα λόγια: συμπύκνωση ατμών). Δεν έχει πολλή πλάκα ή ίντριγκα και θέλει λίγο (αλλά όχι πολύ) διάβασμα.
Δεν έχουμε ακόμη φτάσει στο (οργουελιανό) σημείο, να απαγορεύεται να ισχυριστείς ότι "δύο και δύο κάνουν τέσσερα". Πλησιάζουμε όμως στο να αισθανόμαστε (πολλοί από εμάς) υποχρεωμένοι να αποδεικνύουμε "απ' το μηδέν" αυτά που ξέραμε ότι ισχύουν βάσει εμπειρικών δεδομένων, πιθανοτήτων ή λογικής. Κι αυτό έχει αρχίσει να γίνεται πάρα πολύ κουραστικό, διότι οι συζητήσεις προσκρούουν στον τοίχο του μεσσιανικού ανορθολογισμού.
Στην τρέχουσα προεκλογική περίοδο, αναλώθηκε κάποια (ευτυχώς λιγότερη από άλλες φορές) ενέργεια στο αν θα γίνει "ντιμπέιτ" μεταξύ πολιτικών αρχηγών. Λυπάμαι που το λέω, αλλά η μόνη σοβαρή έκθεση που είχα στη συγκεκριμένη τέχνη διαλόγου, με την πραγματική της έννοια, ήταν στην προετοιμασία μου για το Cambridge CPE (Proficiency), στη δεκαετία του 1980. Επειδή μάλιστα έκανα μόνο ιδιαίτερα και κατ' ιδίαν μελέτη, δεν είχα την ευκαιρία να περάσω από τη θεωρία στην πράξη, όπως ίσως συνέβη σε όσους είχαν το ευεργέτημα της ύπαρξης συμμαθητών. Στο debate (αν θυμάμαι καλά γιατί έχουν περάσει χρόνια) καλείσαι να βρεις και να υποστηρίξεις τα επιχειρήματα υπέρ ή κατά μιας συγκεκριμένης θέσης. Συνθέτεις κείμενα με αρχή, μέση και τέλος (και, εννοείται, με λογική σειρά), τα κάνεις ελκυστικά και πειστικά, δομείς με αυτό τον τρόπο τη σκέψη σου και γίνεσαι έτοιμος για συζήτηση, υποστήριξη αλλά και αντίκρουση επιχειρημάτων, αντιμετώπιση ερωτήσεων (ή υποβολή δικών σου), ...με άλλα λόγια, έτοιμος για διάλογο.
Η λέξη ισηγορία μπορεί να θυμίζει σε κάποιους τον σμυρνιό (και κυκλαδίτη) Sir Alec Issigonis (βλ. αυτοκίνητα Mini), την ισημερία, τη δικηγορία ή τον Ισοκράτη. Στους περισσότερους νομίζω ότι είναι άγνωστη. Σημαίνει ότι όλοι δικαιούνται εξίσου να ομιλούν (και να ακούγονται). Πάταξον μεν, άκουσον δε (σχετική φράση, από περίοδο "κρίσης" μάλιστα). Οι hecklers είναι ένα φαινόμενο ενδιαφέρον μεν, πλην όμως έξω από τη δεοντολογία της συζήτησης. Θυμηθείτε πόσες φορές τα τελευταία χρόνια, και κυρίως το 11μηνο της "αγανάκτησης" (που άραγε προσεχώς εκπνέει;), μάθαμε για "ακτιβίστικες" διακοπές ομιλιών (όχι μόνο πολιτικών, αλλά και επιστημόνων), γιαούρτια, αυγά, ξύλο. Εκδηλώσεις που αγκαλιάστηκαν, όχι μόνο από λαϊκούς "διασκεδαστές", αλλά και από πολιτικούς φορείς (και κυρίως, ενδιαφέρον και αυτό, τον φορέα που υπέγραψε την ερώτηση του 2007 για τους ψεκασμούς, και φυσικά και το δεξιό του counterpart - ο ηγέτης του ξέρει από γιαούρτια, άλλωστε).
Δέχομαι ότι οι βασικές πολιτικές δυνάμεις και τα δημοφιλέστερα των ΜΜΕ - αλλά, δυστυχώς, και το εκπαιδευτικό μας σύστημα και το θεσμικό μας πλέγμα - συνέβαλαν καθοριστικά στο να μάθει "ο κόσμος" να μη δίνει αξία στο διάλογο, αλλά στους μονολόγους και την κακοφωνία των "παραθύρων" και των "πάνελ". Δέχομαι, αλλά μέχρι ένα σημείο, ότι οι οικονομικές δυσκολίες πολλών και η αίσθηση πολιτικής εξαπάτησης επηρέασαν και τη διάθεση για ψύχραιμο διάλογο - όταν όμως δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για συζήτηση, αυτή πρέπει να αναβάλλεται, όχι να υποκαθίσταται από κάτι άλλο, και μάλιστα βίαιο.
*αυτοί που είναι από το Laos
3 σχόλια:
η "γραμμή" που άφηνε το αεροπλάνο, ήταν ο φόβος και ο τρόμος του αδερφού μου όταν ήταν μικρός (δεκαετία 60) και την χρησιμοποιούσαν οι γονείς μου για να τον πειθαρχούν:) Ο αδερφός μου, είναι μεγαλύτερος και εγώ το ξέρω από τις οικογενειακές διηγήσεις, αλλά πάντα - ακόμη και όταν ήμουν μικρή- μου φαινόταν τόσο αστείο να φοβάται κάποιος τη "γραμμή". Που να'ξερε τότε ο μεγάλος μου αδερφός, τον τρόμο που θα προκαλούσε η "γραμμή¨μετά από 40-50 χρόνια:). Τώρα γελάμε τα δύο αδέρφια, με την ημιμάθεια του κόσμου:)
Ενδιαφέρον! Τι του έλεγαν, δηλαδή, ότι ήταν "η γραμμή";
Ενδιαφέρον επίσης το ότι η Πολεμική Αεροπορία, την επομένη των εκλογών, αισθάνθηκε υποχρεωμένη (;) να βγάλει ανακοίνωση, όπου εξηγούσε τι είναι τα contrails κ.λπ.
Εγώ πάντως στο μεταξύ είμαι πεπεισμένος... Μας ψεκάζουν :)
Φυσικά και μας ψεκάζουν:) Είναι προφανές, από τον τρόπο με τον οποίον ζούμε, συζητάμε, κ.λπ. Επειδή από μικρή ήξερα ότι η "γραμμή" είναι τα καυσαέρια του αεροπλάνου (ΟΚ υπεραπλουστευμένο και ίσως όχι σωστό) είμαι σίγουρη, ότι αυτήν την απάντηση έδιναν και τότε οι γονείς μου στον αδερφό μου, αλλά συχνά ο φόβος δεν είναι αποτέλεσμα λογικής διεργασίας, ειδικά όταν είσαι μικρός:)
Δημοσίευση σχολίου